ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ဆိုတဲ႔ ဒီစကားစုေလးက လူတိုင္းနဲ႔မကင္းကြာလွပါဘူး။ လူရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ သက္ရွိတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာပါ။ ဒါကိုမွားတယ္လို႔ ယူဆမယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ သက္ရွိမွန္သမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိတတ္ /ရွိၾကပါတယ္။ မိမိ တတ္ႏိုင္သမွ်ေလးနဲ႔ ရႏိုင္သေလာက္ေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတာပါ။ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးကို အဆံုးစြန္အထိ ၊ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ဖက္တြယ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ရရွိခ်ိန္မွာေတာ့ ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕က ႏွိဳင္းဆလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေမွ်ာ္လင္ခ်က္မဲ႔သြားရင္ အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပဲဆိုတာ …..
ကမၻာေပၚမွာ အစာေရစာအတြက္ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခဲယဥ္းစြာ အသက္ရွင္ေနၾကသူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာတဲ႔အခါ ရရွိလိုက္တဲ႔ ၀မ္းနည္းမွဳ႔ေတြက အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာနဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကသူမ်ားနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာဆိုဘာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ေတြးမိတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္လိုက္လို႔ မျဖစ္လာတဲ႔အခါ သိပ္ျပီး ၀မ္းမနည္းၾကပါနဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ထက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနတဲ႔သူေတြရဲ႕ သူတို႔ ရရွိသြားတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕ကို ေ၀မွ်ၾကမယ္။ မရရွိလိုက္ၾကတဲ႔သူမ်ားရဲ႕ ၀မ္းနည္းမွဳ႕ကိုလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကရေအာင္လား။ လူတိုင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မမဲ႔ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ကံပါသေလာက္ပဲေပါ့။ ကံကိုခ်ည္း ပံုခ်ေနတာမဟုတ္ေပမဲ႔ ကံတရားဆိုတာကလဲ ရွိေသးတယ္ေလ။ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္လဲ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာတာေတြ အခ်ိန္မတန္ေသးတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ သူတပါး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ကိုယ္႔ဘက္က ျဖည္႔ဆည္းေပးႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ေပးလိုက္ပါ။ ကူညီလိုက္ပါ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ကိုရဲက ပိုစ္႔ေလးတစ္ပုဒ္မွာ ဒီလိုေလးေရးခဲ႔တယ္။“လူေတြကို သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနတာထက္ ပိုေပးလိုက္ပါ။ ေပးတဲ႔အခါမွာလဲ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴရွိေနပါေစ “ တဲ႔။
တဆက္တည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတဲ႔ ဂရိပံုျပင္ေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးကိုဒီေနရာမွာ ဖတ္ရူ႕ျပီး တတ္သေလာက္ေလး ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။Titanလို႔ေခၚတဲ႔ နတ္သားက တိရစၦာန္ေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ႔ အသိစိတ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ယူရတယ္။ Prometheusဆိုတဲ႔ နတ္သားက ဒီလိုေတြးတယ္ေလ။ လူဆိုတာ တိရစ ၦာန္ထက္ ပိုျပီးအသိဥာဏ္ျမင့္တယ္လို႔ေတြးတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြက တိရစ ၦာန္မလုပ္ႏိုင္တာကို ပိုလုပ္ႏိုင္ရမယ္လို႔ ေတြးမိျပီး မီးဘယ္လို အသံုးျပဳရတယ္ဆိုတာကို လူေတြကို သင္ၾကားေပးဖို႔ Zeusနတ္မင္းၾကီးဆီကေန ခိုးယူျပီး လူေတြကို ေပးအပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ နတ္မင္းၾကီးက သိရွိသြားေတာ့ အဲဒီ Prometheusနတ္သားကို အျပစ္ဒဏ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အသဲႏွလံုးကို လင္းယုန္အစာအျဖစ္ ေန႔တိုင္းေကၽြးပါတယ္။ သူက အတိုင္းမတိ သက္ရွည္တဲ႔နတ္ျဖစ္လို႔ သူ႔အသဲႏွလံုးက ေန႔တိုင္းျပန္လည္ ၾကီးထြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ နာက်င္မွဳ႕ကိုေတာ့ ေန႔တိုင္းခံစားရတာေပါ့။ Zeusနတ္မင္းၾကီးက လူေတြအေပၚ ဒီလိုယူဆခ်က္ထားပါတယ္။ လူေတြက အျမဲေကာင္းမြန္မေနသင့္ဘူးေပါ့။ အဆင္ေျပေျပ မေနသင့္ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကိုလဲ ဒဏ္ခတ္ဖို႔ သူ႔သားသမီးေတြနဲ႔တိုင္ပင္ျပီး လုပ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီပံုျပင္ထဲမွာ အစဦးကာလမွာ ကမ ၻာေလာကမွာ ေယာက်ာ္းမ်ားသာ ရွိျပီး မိန္းမသားမရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ နတ္မင္းၾကီးရဲ႕ သားသမီးေတြက ျပည္႔စံုတဲ႔မိန္းမတစ္ဦး ဖန္ဆင္းျပီး ကမ ၻာေလာကဆီသို႔ ပို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမိန္းမပ်ိဳေလးကို ပန္ဒိုရာ (ပန္ဒိုရာဆိုတာ လက္ေဆာင္လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္)လို႔ အမည္ေခၚျပီး သူ႔ကို နတ္မင္းၾကီးက လူ႔ေလာကသို႔ မပို႔ခင္ ေသတၱာတစ္လံုးေပးလိုက္ပါသတဲ႔။ ျပီးေတာ့ ဒီေသတၱာကို မဖြင့္ၾကည္႔ဖို႔ ၊ ဖြင့္မိရင္ ေသတၱာထဲက အရာေတြ အားလံုးထြက္လာျပီး ေနာက္ဆံုး သင္နဲ႔အတူ ေလာကမွာရွိတဲ႔သူေတြ အားလံုး ရွင္သန္ျခင္း ဆိတ္သုန္းသြားမယ္လို႔ မွာၾကားလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီဖန္ဆင္းထားတဲ႔ မိန္းမ နဲ႔ လူေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္တို႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီး သားသမီးမ်ားစြာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အဲဒီမိန္းမက နတ္မင္းၾကီးေပးလိုက္တဲ႔ ေသတၱာေလးကို သတိရသြားျပီး ဖြင့္ၾကည္႔ခ်င္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဖြင့္ၾကည္႔လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕ေတြနဲ႔ ျပည္႔၀ေနတဲ႔ ေလာကၾကီးဆီသို႔ ၀မ္းနည္းျခင္း ၊ စိတ္ေသာကပူပန္ျခင္း ၊ ဒုကၡေတြ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ စတဲ႔အရာ ကံဆိုးမွဳ႔ေတြ မေကာင္းတာခ်ည္း တစ္ခုျပီးတစ္ခုထြက္လာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ အဲဒီေသတၱာေလးကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေသတၱာေလးထဲမွာ အရာေလးတစ္ခု က်န္ရစ္ခဲ႔ပါေသးတယ္။ အဲဒါေလးကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလးပါတဲ႔႔။ ဒီေသတၱာေလးထဲမွာ က်န္ေနတဲ႔ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလးနဲ႔ လူေတြအခုခ်ိန္ထိ ေနထိုင္ေနၾကတာေပါ့။
