ၿပီးဆံုးခဲ႔ၿပီးၿပီဆိုေပမဲ႔ မေန႔တစ္ေန႔ကအတိုင္းပဲ
ဆံုးရွံဳးခဲ႔ၿပီးၿပီးဆိုေပမဲ႔ ပိုင္ဆိုင္ေနေသးသလိုပဲ
အားပါးတရလဲ လြတ္လပ္စြာ အတူရယ္ေမာခဲ႔ရသလို
ရွိဳက္ႀကီးတငင္လဲ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ ငိုေႀကြးခဲ႔ေသးတယ္
တခါတရံမွာေတာ့လဲ နာၾကင္လြန္းလို႔
တိတ္တဆိတ္လဲ က်ိတ္မ်က္ရည္က်ခဲ႔ရေသးတယ္ေလ
အခုခ်ိန္မွာ ျမင္ေတြးၾကည္႔ေတာ့
အရိပ္ဆိုေပမဲ႔ ထင္းေနပါေသးတယ္
ကံၾကမၼာရယ္ ေနာင္ခါမ်ားမွာေတာ့
ေဆာင္ၾကဥ္းခြင့္ျပဳပါ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသာ ……………
အရိပ္သစ္ဆီသို႕……………………..
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ၀ါသနာက ပါလာၿပီးသားပါ။ တခ်ိဳ႕ကသိႏိုင္ေပမဲ႔ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ မသိသာေနဘူးေလ။ဓားေသြးေက်ာက္ေပၚ တင္ေသြးမွ ဓားေတြပိုထက္ျမက္လာသလို ဗီဇ၀ါသနာအရင္းခံထားသူေတြဟာ သူ၀ါသနာပါရာမွာ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရင္ ပိုၿပီး အရည္အေသြးေပၚလြင္ေနမွာမလြဲ။
ကိုယ္႔အေတြးက စကတည္းက ေရြးခ်ယ္မွဳ႕မွွားသြားရင္ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ ျဖစ္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တာက ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ ။ ကို္ယ္႔ေရြးခ်ယ္မွဳ႕ထက္ သူတပါးစကားနားေထာင္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လိုက္တာက အင္ဂ်င္နီယာ။ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္းပါပဲ။ အခုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလဲမျဖစ္၊ စီမံခန္႔ခြဲသူလဲမပီ္၊ အိပ္မက္ထဲက ေရွ႕ေနဆိုတာ ေ၀းလို႔.. ေရြးခ်ယ္မွဳ႕မွာ ေတြေ၀ခဲဲ႔လို႔ ေယာင္ျခာျခာလည္ေနေတာ့ အားမလို အားမရျခင္းမ်ားနဲ႔သာပါပဲ။
အမွန္တကယ္က လူတိုင္းမွာ အိပ္မက္ဆိုတာ ရွိေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အေျခအေန အခြင့္အလမ္းေပၚ မူတည္ၿပီး အိပ္မက္ကို ေဘးဖယ္ၿပီး ျဖစ္သင့္တာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ၿပီးမွေတာ့ ဘာလို႔ၿပီးေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ခဲ႔တာလဲ။ လူတိုင္း ဒီလိုေတြေ၀ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ျဖစ္တည္ေနတဲ႔အေပၚ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ႔သူေတြ မ်ားျပားလွတဲ႔ၾကားထဲ ဘာလို႔ ကိုယ္ကေတာ့ စကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ ေတြေ၀ေနတာလဲ။

ဒီဇင္ဘာ(၂၆)ရက္ဆိုရင္ ကႏ ၱာရမိုးစက္မ်ား ႏွစ္ႏွစ္ျပည္႔ၿပီ။ ဒီႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ လာေရာက္ဖတ္ရွဴၿပီး အႀကံေပးခဲ႔ၾက၊ ခင္မင္ေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒူဘိုင္းကႏ ၱာရေျမကေန ထြက္ခြာလာၿပီးေနာက္ပိုင္း ပိုစ္႔ေတြကို မတင္ျဖစ္ေနဘူး။ စစခ်င္းကေတာ့ မေက်ာ္ခြတတ္ေနဘူးေလ။ အရုပ္ေလးကို အကူအညီေတာင္းလိုက္၊ မအနမ္းကို အပူကပ္လိုက္၊ ဟိုလူေမး၊ ဒီီလူေမးနဲ႔ ရျပန္ေတာ့လဲ ေကာနက္ရွင္ကလည္း ေကာင္းတခ်က္ မေကာင္းတခ်က္ဆိုေတာ့ ပိုစ္႔တင္ခ်င္ေပမဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ႔သလို ရတဲ႔အခါေလး ပိုစ္႔ေျပးတင္ထားလို႔ ၃ပုဒ္ေလာက္ေတာ့တင္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။

Cboxမွာ လာေရာက္ေမးျမန္းေနၾကတဲ႔ မငံု ဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုလို႔…အခု မငံုတေယာက္ ရွမ္းျပည္မွာပါ။ မိဘစီးပြားေရးကိုပဲ ကူညီရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ေနပါတယ္။ မိုးစက္အိမ္ လာေရာက္ ဆုေတာင္းေပးသလိုေပါ့ "ေရာက္ရာေနရာေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ" ဆိုတဲ႔ဆုနဲ႕ ျပည္႔ေနပါတယ္။ အားလံုးကိုလဲ သတိရၿပီး ဘေလာ့ဂ္အိမ္ေတြကို လည္ပတ္ျပီး စာေတြဖတ္ခ်င္ေပမဲ႔ သံုးတဲ႔proxy ေၾကာင့္တဲ႔ ျမန္မာေဖာင့္က မျမင္ရေတာ့ (ေကာမန္႔ေတာင္ ကူးၿပီးအျပင္မွာ ျပန္ျပန္ဖတ္ေနရပါတယ္ ) ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ေနျပန္ဘူးေလ။ နားလည္ေပးၾကပါေနာ့။

ႏွစ္ႏွစ္တာအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ အားေပးခဲၾကတဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ ပိုစ္႔အသစ္ေတြမတင္ျဖစ္ေနတဲ႔ အိမ္ေလးကို လာေရာက္ေပးၾကလို႔ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္လို႔ပဲ ဒုတိယႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တ၇အျဖစ္ ထပ္ဆင့္ေျပာပါရေစ။ အဆင္ေျပရင္ ေျပသလို ပိုစ္႔ေတြတင္ျဖစ္ေနမွာမို႔ အားလံုးပဲ ဆက္အားေပးၾကပါဦးလို႔….