ကႏၱာရေျမမွေမာင္ႏွမေတြက ေမးေနၾကျပီ။ မငံုေပ်ာက္ေနတယ္။ စာမေရးဘူးလားတဲ႔။ မငံု ဖိတ္စာေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနပါတယ္ဆိုတာ ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။ မငံုတို႔ ၿမိဳ႔ေလးက ပအို၀္႔ေဒသျဖစ္ေလေတာ့ သူတို႔ထံုးစံကိုက ဖိတ္စာေတြ ေထာင္ခ်ီလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႔ေပၚမွာလို ေလးငါးရာမဟုတ္ပဲ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေထာင္ေလာက္လုပ္ျပီး ထမင္းဟင္းေကၽြး ဧည္႔ခံတတ္ၾကတယ္ေလ။ အခုလို မဂၤလာေဆာင္ရာသီမွာ ပိုပင္ပန္းတာက ဖိတ္စာလာအပ္ၾကတဲ႔ သတို႔သား၊ သတို႔သမီးမ်ားေၾကာင့္ပါ။ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕၊ သန္ဘက္ခါလို မဂၤလာေဆာင္မွာ ဒီေန႔လိုေန႔လည္ပိုင္း ဒါမွမဟုတ္ ညေနပိုင္းမွ မဂၤလာဖိတ္စာလာေရာက္အပ္ႏွံၾကတာပါပဲ။ အခ်ိန္ကလဲကပ္ေနျပီ။ ဖိတ္စာအရအတြက္ကလဲမ်ားနဲ႔ မငံုတေယာက္ ေဒါင္ခ်ားကိုစိုင္းေနပါေတာ့တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပအို၀္႔စာနဲ႔ ေရးသားၾကပါတယ္။ ဖိတ္စာကို အေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလးေတ ြၾကိဳက္တတ္ၾကၿပီး သတို႔သားမွ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္လာေရာက္ အပ္ႏွံရင္ ေစ်းအနည္းဆံုးကိုမွ ေရြးအပ္တတ္ၾကေပမဲ႔ သတို႔သမီးေခၚလာမိတဲ႔သူကေတာ့ ဖိတ္စာခပိုကုန္ဖို႔ ျပင္ထားၾကပါ။
အခ်ိန္နည္းနည္းနဲ႔ ဖိတ္စာအေရအတြက္မ်ားမ်ားလုပ္ေပးရမဲ႔သူကို အားမနားတမ္းထပ္မံဆိုၾကတာက. ေစ်းစကားမဟုတ္ပဲ နာရီပိုင္းနဲ႔အျပီး လိုခ်င္ၾကတာပါ။ ရက္စက္ခ်က္ကေျပာမေနနဲ႔။ မနည္းရွင္းျပေတာင္းပန္ရပါတယ္။ တရက္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးပါလို႔။ အလ်င္လိုေနရင္ေတာ့ တခ်ိဳ႔တ၀က္ကို ဘယ္အခ်ိန္လာယူပါဆိုျပီး ရွင္းျပရပါတယ္။ ဖိတ္စာလုပ္တာ လြယ္တာမွတ္လို႔.. ဖိတ္စာတေစာင္ျဖစ္ဖို႔အေရး အနည္းဆံုး ခုႏွစ္ခါေလာက္လုပ္မွ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ရတာပါ။ ဒီႏွစ္မွာျဖင့္ မငံုတို႔ေဒသမွာ ပိုမဂၤလာေဆာင္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သံုးႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ဆံုေတြ႔ၾကတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္ ၾကယ္ေလးေတြေၾကာင့္ပါ။ ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးဆံုဆည္းတဲ႔ႏွစ္ျဖစ္လို႔ မဂၤလာေဆာင္လိုက္ၾကတာ ရြာမွာ အပ်ိဳလူပ်ိဳေတာင္က်န္ေသးရဲ႔လားမသိဘူးလို႔ေျပာရသလို မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာလာဖိတ္က်လြန္းလို႔ို ေခါင္းအံုးအိပ္လို႔ေတာင္ရေနျပီလို႔ ဆိုေနၾကပါၿပီ။
တမ်ိဳးရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီထဲကတစ္ခ်ိဳ႕ေဒသကဆိုရင္ျဖင့္ ဖိတ္စာလာအပ္ရင္း တမ်ိဳးစိတ္ညစ္ရတာက သတို႔သား၊သတို႔သမီးနာမည္ကို မနည္းရွာယူရတာပါပဲ။ ရွိသမွ်အမ်ိဳးအေဆြနာမည္ထဲ႔ထားလိုက္တာ ျပန္ျဖဳတ္ခိုင္းယူရရွိတယ္။
ဒီႏွစ္ မငံုတို႔ၿမိဳ႕မွာ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲေလးကလဲ ရွိလိုက္ေသးတယ္။ ရွင္ေလာင္းအပါးေရ ၃၅၀ေက်ာ္တယ္ေလ။ ေပ်ာ္စရာၾကီး။ ၄ရက္ေတာင္ က်င္းပမွာပါ။ ၿမိဳ႔ေလးရဲ႕စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲေလးကို ေလးႏွစ္တစ္ႀကိမ္ က်င္းပတာမို႔ အင္မတန္စည္ကားဦးမယ္ေလ။
ကဲ…မငံုတစ္ေယာက္ ဖိတ္စာၾကား ေခါင္းျမွပ္ေနေပမဲ႔ ပိုစ္႔ေလးတစ္ပုဒ္ကို အေျပးတင္သြားတယ္ေနာ့။
အခ်ိန္နည္းနည္းနဲ႔ ဖိတ္စာအေရအတြက္မ်ားမ်ားလုပ္ေပးရမဲ႔သူကို အားမနားတမ္းထပ္မံဆိုၾကတာက. ေစ်းစကားမဟုတ္ပဲ နာရီပိုင္းနဲ႔အျပီး လိုခ်င္ၾကတာပါ။ ရက္စက္ခ်က္ကေျပာမေနနဲ႔။ မနည္းရွင္းျပေတာင္းပန္ရပါတယ္။ တရက္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးပါလို႔။ အလ်င္လိုေနရင္ေတာ့ တခ်ိဳ႔တ၀က္ကို ဘယ္အခ်ိန္လာယူပါဆိုျပီး ရွင္းျပရပါတယ္။ ဖိတ္စာလုပ္တာ လြယ္တာမွတ္လို႔.. ဖိတ္စာတေစာင္ျဖစ္ဖို႔အေရး အနည္းဆံုး ခုႏွစ္ခါေလာက္လုပ္မွ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ရတာပါ။ ဒီႏွစ္မွာျဖင့္ မငံုတို႔ေဒသမွာ ပိုမဂၤလာေဆာင္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သံုးႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ဆံုေတြ႔ၾကတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္ ၾကယ္ေလးေတြေၾကာင့္ပါ။ ဒီခ်စ္သူႏွစ္ဦးဆံုဆည္းတဲ႔ႏွစ္ျဖစ္လို႔ မဂၤလာေဆာင္လိုက္ၾကတာ ရြာမွာ အပ်ိဳလူပ်ိဳေတာင္က်န္ေသးရဲ႔လားမသိဘူးလို႔ေျပာရသလို မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာလာဖိတ္က်လြန္းလို႔ို ေခါင္းအံုးအိပ္လို႔ေတာင္ရေနျပီလို႔ ဆိုေနၾကပါၿပီ။
တမ်ိဳးရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီထဲကတစ္ခ်ိဳ႕ေဒသကဆိုရင္ျဖင့္ ဖိတ္စာလာအပ္ရင္း တမ်ိဳးစိတ္ညစ္ရတာက သတို႔သား၊သတို႔သမီးနာမည္ကို မနည္းရွာယူရတာပါပဲ။ ရွိသမွ်အမ်ိဳးအေဆြနာမည္ထဲ႔ထားလိုက္တာ ျပန္ျဖဳတ္ခိုင္းယူရရွိတယ္။
ဒီႏွစ္ မငံုတို႔ၿမိဳ႕မွာ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲေလးကလဲ ရွိလိုက္ေသးတယ္။ ရွင္ေလာင္းအပါးေရ ၃၅၀ေက်ာ္တယ္ေလ။ ေပ်ာ္စရာၾကီး။ ၄ရက္ေတာင္ က်င္းပမွာပါ။ ၿမိဳ႔ေလးရဲ႕စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲေလးကို ေလးႏွစ္တစ္ႀကိမ္ က်င္းပတာမို႔ အင္မတန္စည္ကားဦးမယ္ေလ။
ကဲ…မငံုတစ္ေယာက္ ဖိတ္စာၾကား ေခါင္းျမွပ္ေနေပမဲ႔ ပိုစ္႔ေလးတစ္ပုဒ္ကို အေျပးတင္သြားတယ္ေနာ့။
