ဒီဇင္ဘာ (၂၆)ရက္ေန႔ “ ကႏၱာရမိုးစက္မ်ား ”  ဆိုၿပီး မေတာက္တေခါက္ စာတိုေပစေလးမ်ား၊ ရုတ္တရက္ေပါက္ထြက္လာတဲ႔ ကဗ်ာမ်ား၊ ဖတ္မိသမွ်၊ ေတြ႔မိသမွ်၊ လြဲခဲ႔တာေလးေတြကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ စေမြးဖြားလိုက္ခဲ႔တာ။ အဲေန႔က ကႏၱာရမွာ မိုးေတြရြာေနတယ္။

   မိုးခ်ံဳးသံေတြ၊ လ်ပ္စီးလွ်က္တာေတြကို ေၾကာက္တတ္တဲ႔ မငံုတစ္ေယာက္အတြက္ ရံုးမွာကတည္းက  ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ခန္းဆီးေတြကို ဆြဲပိတ္တာကို သူေဌးမလုပ္သူက ကႏၱာရမွာရြာမိုး တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ ႏွစ္ခါသာ ရြာတာဆိုၿပီး သူတို႔က မိုးအံု႔ေလးျဖစ္ေနတာ ရြာေနတာ လ်ပ္သီးလွ်က္ေနတာကို ထိုင္ၾကည္႔ေနၾကပါေတာ့တယ္။ မငံုက ေႀကာက္ေတာ့ နံရံအကြယ္ေလးမွာ ေက်ာေပးထိုင္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲလိုနဲ႔ ရံုးကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အခန္းေအာင္းၿပီးေနရင္းကေန “ တေရးႏိုးေသာ္ အႀကံေပၚ ”  ဆိုသလို စာေရးခ်င္စိတ္ပိုးေလးက အရင္ကရွိေပမဲ႔ ငါမျဖစ္ပါဘူး။ မေရးတတ္ပါဘူးနဲ႔. အခုေတာ့ အႀကံေပၚတုန္းလးဆိုျပီး အိမ္ေဆာက္ပလိုက္တာ။ အိမ္ေလးကိုလဲ မွတ္မွတ္ရရ အမ်ားႀကီးမစဥ္းစားပဲ ေခါင္းထဲထြက္လာတဲ႔ နာမည္ေလးကို သေဘာက်သြားတာ။ စစခ်င္းတာ့ အိမ္ေလးက တင္ထားတဲ႔ပိုစ္႔ကလြဲ ဘာမွမရွိတာ။ တပတ္ေလာက္ၾကာမွ ေမာင္ငယ္ ကိုရဲ နဲ႔ အိုက္ခိေလာက္တို႔က သိသြားၿပီး သူတို႔က ဘေလာ့ဂ္အိမ္ေလးရဲ႕ ရွိသင့္တဲ႔အဂၤါရပ္ေတြရွိေအာင္ ျပန္ေဆာက္ေပးလိုက္တာေလ။

         ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ ေ၀မွ်ထားတဲ႔စာတိုေပစေတြ၊ ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြကို ႀကိဳက္လို႔ဆိုျပီး ယူသံုးထားတာမ်ားကို မွတ္မွတ္ရရ အသိေပးၿပီးမွ ယူသံုးထားလို႔ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။ အခုဆို ဒီဘေလာဂ္ေလးကို စာေတြေရးလိုက္၊ ဖုန္တက္ေလာက္ေအာင္ ပစ္ထားမိလိုက္ျဖစ္ေနေပမဲ႔ မငံုခ်စ္တဲ႔ ဒီအိမ္ေလးကိုေတာ့ အၿမဲတံခါးဖြင့္ထားဦးမွာပဲ။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို စာေတြဆက္ေရးေနဦးမွာပါ။ တခါတေလ အိမ္ရွင္ မငံု မရွိလို႔ ေႏြးေထြးႀကိဳဆိုမဲ႔သူမရွိဘူး မထင္နဲ႔ေနာ့။ အိမ္ေလးက အၿမဲတံခါးဖြင့္ထားတယ္။

  “ကတိသစၥာတည္ေသာအခါ၀ယ္ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေဆးဖက္၀င္သည္။” မွန္ကန္တဲ႔ သစၥာဆိုျခင္းေၾကာင့္ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေတာင္ ေဆးဖက္၀င္သတဲ႔။ သစၥာတရားေၾကာင့္ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳး အက်ပ္အတည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကေန လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ သာဓကေတြ အမ်ားၾကီးရွိသားလား။

           ရာမမင္း က သီတာေဒ၀ီရဲ႕ ဒႆဂီရိမင္း ထံမွာ ရက္အနည္းၾကာ ေခၚေဆာင္ထားျခင္း ခံရတာကို ခ်စ္ေပမဲ႔ စိတ္ကသို႔၏ေလာ သို႔၏ေလာနဲ႔ ထင္ျမင္ေနတာကို သိသြားတဲ႔ သီတာေဒ၀ီက သူ႔ရဲ႕ ရာမမင္းအေပၚထားတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သစၥာတရားကို သက္ေသျပဖို႔ သစၥာထားလို႔ မီးပံုေပၚဆင္းသက္လိုက္တာ မီးမေလာင္တဲ႔အျပင္ ၾကာပြင့္ေပၚမွာ ရပ္တည္ေနတာကို ျမင္ေတာ့မွ ရာမမင္း ယံုၾကည္ခံခဲ႔ရတာကိုး။ ဒါက သီတာေဒ၀ီ ..ရာမမင္းေပၚထားတဲ႔ သူ႕ရဲ႕သစၥာ.....

      ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ သူတပါးအထင္အျမင္လြဲခံရတာေတြက ေရွးေရွးဘ၀တုန္းက အကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ဆိုတာ သိထားပါတယ္။ ခံရတာမ်ားလာေတာ့လဲ အခက္အခဲေတြ အက်ပ္အတည္းေတြကို စစ္မွန္တဲ႔ေမတာတရား၊ ေကာင္းတဲ႔စိတ္ထားနဲ႔ ေမတာပို႔ျခင္း ၊ မွန္ကန္ေသာ သစၥာတို႔ျဖင့္္ ေျပေပ်ာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၀႗္္ေၾကြးမေၾကေသးေတာ့လဲ ဆပ္ေပးရဦးမေပါ။ “ ၀႗္္မွာအၿမဲ ငရဲမွာအပ” ဆိုတဲ႔စကားရွိသားပဲ။

    သစၥာရွိတယ္လို႔ခံစားရတယ္။ သစၥာေဖာက္ျခင္းခံရတယ္။ အဲလို ခံစားမွုအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ သစၥာဆိုတဲ႔ မွန္ကန္တဲ႔စိတ္ထားေကာင္းမြန္ျမတ္စြာနဲ႔ သစၥာဆိုမွု႔ကို မငံုသိပ္သေဘာက်တယ္။ ယံုၾကည္တယ္။ လုပ္တတ္တယ္။

 မငံု မွန္ကန္တဲ႔သစၥာ ဆိုလိုက္တဲ႔အခါ သစၥာရဲ႕ မွန္ကန္မွဳ႔ေၾကာင့္ အခက္အခဲ  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပလည္သြားဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းကေန ဒီအသက္အရြယ္အထိ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းႀကံဳရတိုင္း ၊ အထင္အျမင္လြဲခံရတိုင္း မငံုအတြက္ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္တဲ႔ ဘုရားနဲ႔ ဒီသစၥာကို တိုင္တည္တတ္ခဲ႔ပါတယ္။

             ေခါင္းစဥ္နဲ႔ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိဘူး။ လတ္တေလာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ႔ အျဖစ္ေလးကို သတိရမိလို႕။ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ အဖူးေျမာ္ခံခိုက္မွာ မငံုတစ္ေယာက္လဲ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာ စံပယ္ရက္ ေနာက္ဆံုးေန႔ (၇)ရက္ေန႔ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ တစ္ခါ ထပ္သြားျဖစ္တုန္းက ႀကံဳရတာေလးေပါ့။
        လံုၿခံဳေရးအတြက္ အဆင့္ဆင့္စစ္ေဆးခံၿပီး ၀င္လာပါၿပီ။ လိုဏ္ဂူမ၀င္ခင္ ဖိနပ္အပ္တဲ႔ေနရာေလာက္မွာ စတာပါပဲ။ အားလံုးက ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲႏွုန္းနဲ႔ တန္းစီေနတာကို ေက်ာ္တက္တာတို႔၊ ၾကားျဖတ္တာတို႔ကို မ်က္ႏွာခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူမဆို ျမန္ျမန္ဖူးခ်င္ၾက၊ လိုဏ္ဂူထဲကို  ေရာက္ခ်င္ၾကတဲ႔သူခ်ည္းခ်ည္းပါပဲ။ အားလံုးက ျမတ္စြယ္ေတာ္ကို ဖူးခ်င္လို႔ အကုန္လံုး သည္းခံၿပီး ေနပူေအာက္မွာ၊ လူတန္းရွည္ႀကီးကို စီရပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ္႔အလွည္႔ေရာက္မွာပါပဲ။ ဒါမဲ႔ ဘာလို႔  ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႔ အတင္းကိုတိုးေ၀ွ႕ ေက်ာ္တက္ၾကားျဖတ္ၾကတယ္မသိ။ အင္မတန္မွ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကုသိုလ္မရခင္ စိတ္ညစ္လို႔ အကုသိုလ္အရင္ရပါတယ္။
`        ေနာက္ လိုဏ္ဂူထဲ၀င္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္စီ တန္းစီရျပန္တယ္။ မငံုက ဒီဘက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ သီလရွင္မ်ား ေဘးက လူပုဂၢိဳလ္အတန္းမွာ စီတယ္။ တျဖည္းျဖည္းန႔ဲ၀င္သြားလိုက္တာ။ စိတ္ထဲမွာလဲ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကို ရြတ္ေနမိတယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ေနာက္ေက်ာကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္လို႔ လူက ေရွ႕က အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကို တိုးမိလို႔ ကိုယ္႔မွာ “ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ ” ဆိုျပီး ေတာင္းပန္ျပီး ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔ေတာ့ ခပ္ငယ္ငယ္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ..
`        အဲမွာ အဲေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က တေယာက္စီလဲစီတန္းတာမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္ကို မရမက စီေနတယ္။ အဲေနာက္က အမႀကီးတေယာက္က “ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ နင္တို႔က” လို႔ဆိုလိုက္သံၾကားလိုက္ရတယ္။ “ ေဘးအတန္းက ေက်ာ္လာတာေလ” တဲ႔. .
ျပီးေတာ့ တဆက္တည္း တဘက္အတန္းမွာရွိေနတဲ႔ သူတို႔အေဖာ္ကို “ ဟဲ႔ ဒီဘက္တန္းကိုလာ ဒီကိုလာ ဒီမွာက စြယ္ေတာ္နဲပိုနီးတယ္ ” တဲ႔။
          သူအစဥ္အလိုက္အတိုင္း စီတန္းသြားရင္လဲ ကိုယ္႔အလွည္႔က်လာမွာပါ။ ဘာလုိ႔ အတင္းကို တိုးေ၀ွ႔ေနတာၾကီးကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစပါတယ္။ မေျပာခ်င္လို႔သာ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔မို႔သာ သည္းခံေနၾကတာ မငံုေတာင္ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္မိတဲ႔အထိိ စိတ္ညစ္သြားရပါတယ္။
          ျမတ္စြယ္ေတာ္အစစ္မို႔ ဖူးခ်င္တာ အနီးကပ္ဖူးခ်င္တာ သိေပမဲ႔ ဒီလိုၾကီး စည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔နဲ႔ လူႀကီးမွန္းမသိ ဘာမွန္းမသိ ကိုယ္႔ဖို႔သာၾကည္႔ၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္တိုးေ၀ွ႕ ေနၾကတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ အားလံုးက အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ စြယ္ေတာ္အစစ္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားကို တကယ္ဖူးေျမာ္ရသလို ျဖစ္ၾကတဲ႔စိတ္နဲ႔မို႔ ၾကည္ညိဳၾကလြန္း လို႔  ေနပူခံေစာင့္ ဆိုင္းျ ပီး မွ ရာက္လာၾကတဲ႔သူခ်ည္းပါ။
          ေ၇ွးေရွးတုန္းက ဘုရားအဆူေပါင္းမ်ားစြာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ႔ၿပီးျပီ။ ကိုယ္ေတြမွာ အခုခ်ိန္ထိ မကၽြတ္ႏိုင္ေသး။ ဒီသံသရာထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ေနရတုန္း။ ဘယ္ဘုရားမွ ကယ္မရလို႔ အခုထိ က်န္ေနခဲ႔ရေသးတယ္။ အခု သာသနာနဲ႔ႀကံဳခိုက္၊ ျမတ္ဘုရားရဲ႕ စြယ္ေတာ္အစစ္ကို ဖူးခြင့္ရခိုက္ေလး ကုသိုလ္ေလး လိုခ်င္လို႔ သံသရာလြတ္ရာေလး ဆုေတာင္းခ်င္လို႔လာတာပါ။
          ေရွ႔ကို အရင္ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာကေန ဖူးခ်င္ေဇာနဲ႔ သူမ်ားတကာအေပၚ ကိုယ္႔အတြက္ဆိုတဲ႔ အတၱထားၿပီးမွ ရလာမဲ႔ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ေတာ့ မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ ကုသိုလ္ယူတာခ်င္းတူတူ သံသရာမွာထပ္ၾကာသြားႏိုင္တယ္ေနာ္။
          အင္းးးးးးးးလူဆိုေတာ့ ေျပာရခက္သားလား။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ပုထုဇဥ္ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေအာက္မွာကိုး။
သည္းခံ…………သည္းခံ
                

မင္းသိရဲ႕လား………
မင္းမို႔လို႔ ငါေပးခဲ႔တယ္……..
ျဖဴစင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သံေဃာဇဥ္ကို
မင္းေၾကာင့္မို႔ မက္ခဲ႔မိတယ္…..
လွပတဲ႔ညစဥ္အိပ္မက္ေလးကို
မင္းနဲ႔မို႔လို႔ ဖန္ဆင္းခ်င္တယ္…
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳနဲ႔ဥယ်ာဥ္ငယ္ကို
ဒါေပမဲ႔လဲ
မင္းသိလိုက္ရဲ႕လား………
မင္းမို႔လို႔ ေျပာထြက္ရက္တယ္္ …….
ငါ့ရဲ႕အျပစ္ကင္းတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကို
မင္းမို႔လို႔ နင္းေျခရက္တယ္ ……..
ငါ့ရဲ႕မင္းအေပၚမထားခဲ႔တဲ႔ မာနတရားကို
မင္းျမင္ႏိုင္ခဲ႔ရဲ႕လား….
ငါ မင္းအေပၚထားခဲ႔တဲ႔
မင္းသတိရရင္ၿပီးတာပဲ…..
 လိုအပ္ခ်ိန္ ငါရွိခဲ႔ရင္ ေတာ္ျပီေပါ့လို႔
ဒါေပမဲ႔လဲ
မင္းထင္ေနခဲ႔တယ္မလား….
ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။
ပိုင္စိုးခဲ႔တယ္။
ခ်စ္သူ………….
ငါ မင္းထင္သလိုျဖစ္ခဲ႔သလား
ဒါဆိုရင္ ေက်နပ္စြာနဲ႔
ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။
ဒါဟာ…..မင္းအတြက္
ငါ့အခ်စ္က အမွတ္သဥာဏ္မရွိလို႔႔ပဲ။