မနက္ေစာေစာ ဒီေန႔ လခထုတ္ရက္ေန႔ပါလား ဆိုတဲ႔အသိစိတ္နဲ႔ ႏိုးလာေပမဲ႔ လူက မထခ်င္ေနေသးဘူး။ တေနကုန္ တေနခမ္း တဖြဲဖြဲရြာေနတာ တပတ္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ႔  ပင္ေလာင္းမိုးေၾကာင့္ ေစာင္ၿခံဳကာ ေကြးခ်င္ေသးတယ္။ ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေအာက္ထပ္မွာ အသံဗလံစံုလင္ေနၿပီ။ အဘ့ နဲ႔ မမတို႔ ဆရာ၊ ဆရာမၾကား ျမွပ္ေနေရာေပါ့။ 
မငံုတို႔က အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ မိတၱဴ၊ ရံုးသံုးေက်ာင္းသံုး စာေရးကရိယာဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားေတာ့ ဒီေန႔လို လခထုတ္ရက္ဆို အင္မတန္လူစည္ကားတာ။ အခုလို ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္စဆို ၀ယ္မဆံုးႏိုင္ေနဘူးေလ။ ပညာေရးရံုးနဲ႔ကပ္လ်က္ရွိေနေတာ့ လခထုတ္ရက္ဆို မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ စည္ကားေနၿပီ။ ဆရာေတြထက္ ဆရာမအသံေတြက ဆူညံေနေတာ့တာပဲ။ တခါတေလမ်ားဆို ပညာေရးရံုးလို႔ထင္ရတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနလိုက္ၾကတာ။ အိမ္မွာရွိသမွ် ခံုေတြေပၚ ထိုင္ခံုေပၚ စားပြဲေပၚ တင္ေရးလို႔ရတဲ႔ေနရာလြတ္မွန္သမွ်  တခါတေလမ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပားျပားထိုင္ၿပီး ေရးေနၾကတာ အလုပ္ကိုရွဳပ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ္ေတြေတာင္ ေနရာမရေတာ့ဘူး။ :) 
ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ အလုပ္လုပ္ကူတာနဲ႔ မနားရေတာ့ဘူး။ သူတို႔အစည္းအေ၀း စခ်ိန္က်မွ တခ်က္ရွင္းလင္းသြားတုန္း အေျပးအလႊား မနက္စာလိုလို ေန႔လည္စာလိုလို စားေသာက္ရတယ္။ အဲအခ်ိန္ တျခားအလုပ္အပ္တဲ႔သူလာရင္ ေတာင္းပန္ရတယ္။ ဒီေန႔ လခထုတ္ရက္မို႔ မနက္မွလာယူလို႔ရမရ ေမးျမန္းရ၊ လက္ခံထားရနဲ႔ ထမင္းေျဖာင့္ေျဖာင့္မစားရျပန္ဘူး။ 
သိပ္မၾကာခင္..အစည္းအေ၀းၿပီးလုိ႔လာလိုက္ၾကတာ အိမ္မွာ အျဖဴ အစိမ္းမ်ားထပ္သြားလုိက္တာ အလုပ္အပ္ဖို႔ေရာက္ေနတဲ႔သူက “ ဟ...လူ၀ိုင္းခံရၿပီ..လူ၀ိုင္းခံရၿပီ ” ဆိုၿပီး စေနာက္ေနေသးတယ္။ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္စြာနဲ႔ ေျပာေန လုပ္ေပးေနရတာ ေျခေထာက္ေတြ ေတာင့္တင္းၿပီး ပါးစပ္လဲ အေတာ္အာေပါက္ေတာ့တာပါပဲ။ 
သူတို႔ခမ်ာလဲ သနားပါတယ္။ ရံုးက ခ်က္ခ်င္းလုပ္ခိုင္းသမွ်ကို အေျပးအလႊားလုပ္ရ အနီးနားမွာ ဒီဆိုင္ပဲရွိေတာ့ စုၿပံဳၿပီးတိုးေ၀ွ႕ေနၾကနဲ႔။ လစာျမန္ျမန္ထုတ္ခ်င္.ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္နဲ႔.အျမန္လိုသူေတြခ်ည္း။ သူတို႔အတြက္ လုပ္ေပးေနရတဲ႔ မငံုတို႕မွာလဲ မလြယ္လွဘူး။ တေယာက္က..ဒါလိုခ်င္တယ္ တေယာက္က.. ဟိုဟာမရွိဘူးလားနဲ႔ ရွဳပ္ယက္ခတ္ေနတာ ညေန ၅နာရီထိုးခါနီးမွ လံုးလံုးနားရေတာ့တယ္။
လူလဲကုန္ မငံုတို႔လဲ ေမာၿပီး ညစာကို ေမာေမာနဲ႔ သိပ္မစားျဖစ္ျပန္ဘူး။ ဆိုင္အေစာပိတ္ၿပီး နားရေတာ့တာပဲ။ ဆရာ ၊ ဆရာမေတြလဲ သူတို႔တာ၀န္က်တဲ႔ ေတာရြာေလးေတြကို ဆိုင္ကယ္ေတြ ကားၾကံဳေတြနဲ႔ ေရာက္သေလာက္ေနရာေလးထိ အႀကံဳလုိက္ၿပီး  ျပန္ၾကၿပီေလ။ 
ဒီလို မိုးတြင္းဆို ပင္ေလာင္းမိုးက တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ တေနကုန္တေနခမ္း ရြာတာ ေနကို မျမင္ရဘူး။ မိုးတြင္းမကုန္မခ်င္းေပါ့။ တခ်ိဳ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေ၀းေခါင္တဲ႔ေက်ာင္းမွာ တာ၀န္က်သူေတြဆို မိုးရြာလို႔ လမ္းအေျခအေနမေပးရင္ မလာႏိုင္ျပန္ဘူး။ တကယ္ေ၀းလံေခါင္တဲ႔ေနရာမွာ တာ၀န္က်သူေတြဟာ မလြယ္ကူလွဘူး။ မိေ၀းဖေ၀းနဲ႔ လာလုပ္ၾကရတာ။ သြားလာေရးခက္ခဲ၊ ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲနဲ႔ေပါ့။  လခထုတ္ရက္ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့မွ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္သူနဲ႔ လိုအပ္တာ၀ယ္ရသူနဲ႔ေပါ့. အခုေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးက အရင္ကထက္ ေကာင္းလာေတာ့ ရြာေတြမွာလဲ CDMA 450 လိုင္းေတြရေတာ့ မဆိုးလွေတာ့ပါဘူးေပါ့။ 
မလြယ္ပါဘူး။ ဘယ္အလုပ္မဆို..ဘယ္ေနရာမဆိုပါပဲ။ ဘာေျပာေျပာ ဒီလိုေ၀းလံတဲ႔ရြာေလးေတြမွာလာၿပီး  ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမလာလုပ္ၾကတဲ႔သူေတြကို ခ်ိီးက်ဴးမိပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ အိမ္မွာေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔ေနရ၊ စားရနဲ႔..သူတို႔လို မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ 

0 comments: