ခဏတာေလးအတြင္း

ကၽြန္မတို႔ ဒီလူ႔ေလာကႀကီးထဲကို ေရာက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ထိ ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိၾကတယ္မလား။ မိုးေပၚကအပ္တစ္စင္း နဲ႔ ေျမျပင္က အပ္တစ္စင္း ထိမိဖို႔က လြယ္လိုက္မယ္။ လူျဖစ္ဖို႔က မလြယ္ဘူးဆိုတဲ႔ စကားေလးၾကားဖူးသလို၊ ျမတ္စြာဘုရ/ားကိုယ္တုိင္ သဲကႏၱာရၾကီးထဲမွ လက္သည္းခြံပမာဏေလာက္သဲေလာက္သာ လူဘံု႒ာနမွာျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေဟာၾကားတာကိုလဲ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရုပ္ နာမ္မျပတ္သမွ် သံသရာမွာလည္ျပီးရင္းလည္ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ဘံုဘ၀ေတြအေထြေထြေတြကိုေရာက္ရ၊ ကံ ကံ၏အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ ၀ဋ္ေၾကြးမေၾကသေရြ႕ အလူးအအလိမ့္ခံရေပဦးမယ္။

ဒီေတာ့ ကံထူးစြာနဲ႔ လူျဖစ္လာၿပီ။ အခုလို သက္တမ္းက ဆယ္ဂဏန္းမွ်သာရွိတဲ႔အခ်ိန္မွာ သိပ္တိုေတာင္းလြန္းတဲ႔ မ်က္စိတမွိတ္ေလးအတြင္းမွာကို ျမတ္စြာဘုရားႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နတရားေတြကို မက်င့္ၾကံ မအားထုတ္ပဲ လူလူခ်င္း လူေပၚလူခ်င္း နင္းခ်ေက်ာ္တက္စြာနဲ႔....

ေၾသာ္...ရုပ္၀တၣဳေတြတိုးတက္လာေတာ့ စိတ္ေတြမာေၾကာကုန္ၾကတာပါလား။ မိသားစု၀င္မွတပါး တျခားမိတ္ေဆြမရွိ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိသားစုအေပၚေတာင္ အတၱထား၊ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ထားနဲ႔.....

သံသရာဆိုတာ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ေသျပီးလို တျခားဘံုဘ၀ကိုေရာက္တာ ကိုယ္မျမင္ႏိုင္လို႔ မသိတာထား...အခုလက္ရွိဘ၀မွာ ေရွးဘ၀က ကံ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္လာေတာ့ ေလာကဓံရွစ္ပါးမက ဘယ္ေလာက္မ်ားက ႏွိပ္စက္ၾကပါလိမ့္ဆိုျပီး အလူးအလိမ့္နဲ႔ ခံရၾကတာပဲမလား..ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ကံအက်ိဳးေပးတာ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသလဲေနာ္။ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳဖူးပါတယ္။ 

မငံုရဲ႕အျမင္ေလးေတြကို ေျပာျပတာပါေနာ္။ ဆရာႀကီးလုပ္ျပီး ေျပာေနတာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ မငံု သိတာေလးပဲ မငံုေျပာတာပါေနာ္။ အခု မငံုကိုယ္တိုင္ ျမင္ေနရ ေတြ႕ေနရ ႀကံဳေနရတာေတြကို ေ၀မွ်တဲ႔သေဘာပါပဲ။ ႏႈိင္းယွဥ္ျပမယ္ေနာ္...

မငံ အသိထဲက မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ စိတ္ပုတ္လိုက္တာ..အေျပာခ်ိဳလိုက္တာ..စိတ္ထဲကတမ်ိဳးနဲ႔ အျပင္ပန္းကရုပ္...သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အံ႔လဲၾသတယ္။ ဘယ္လိုမ်ားေၾကာင့္ ဒီလိုမဟုတ္တာကို အဟုတ္လုပ္ၾကံေျပာဆိုလိုက္၊ သူတပါးပစၥည္းကို လိုခ်င္တပ္မက္ခ်င္စိတ္ေတြကို စိတ္ထဲမပါပဲ အေျပာတအားေကာင္း သူ႔ေလာက္ သေဘာမေနာေကာင္းတဲ့သူမရွိ အဲေလာက္ကို လုပ္တတ္တာ..ၾကည့္ျပီးေတာ့ အသဲေတြယားလိုက္တာ..ကိုယ္တိုင္လဲ သူ႔အေျပာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ေျပာေန သေဘာေကာင္းျပေနေတာ့ စိတ္ထဲဘ၀င္မက်ေပမဲ႔ ေၾသာ္..ငါ့ေဆြမ်ိဳးအသိနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ မိသားစုအရင္းအျခာေတြ စိတ္၀မ္းကြဲေအာင္ ကုန္းတိုက္တယ္။ ဒါမဲ႔ေနာ္...သူ စီးပြားေရးသိပ္ျဖစ္တာ. ဒါ သူ ေရွးကကံအက်ိဳးေပးေနတာလို႔ မငံုထင္တယ္။ အခုလက္ရွိ သူလုပ္ေဆာင္ေန တာေတြဟာ ေနာင္သံသရာအတြက္လိုျဖစ္ေနျပီ။ သိပ္သနားစရာမေကာင္းဘူးလား....

ေနာက္တစ္ဦး..သူက်ေတာ့..ဘုရားတရားလုပ္တယ္။ အလွဴအဒါန္းလဲ တအားရက္ေရာတယ္။ စိတ္ထားေကာင္းတယ္။ မတရားတာမလုပ္ဘူး။ ဒါမဲ႔ စကားအေျပာမတတ္ဘူး။ သူမွန္ေပမဲ႔. အေပၚတေယာက္လို အေျပာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ အေျပာမတတ္ေတာ့ လူခ်စ္လူခင္နည္းတယ္။ ျပီးေတာ့ အရင္က တအားအဆင္ေျပတယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္။ ေနာက္.ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ရွိၿပီ။ ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပ..သူ႔ဘာသာသူေနတာေတာင္ အတင္းေျပာခံရ၊ လူမုန္းခံရနဲ႔....ေနရင္းထိုင္ရင္းနဲ႔ကိုေတာင္ ျပႆနာက အိမ္ေပၚထိတက္တတ္တယ္။ သူကေတာ့ ေျပာရွာတယ္။ ဘယ္လိုဆုေတာင္းမွားခဲ႔တာလဲ။ ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေတြလဲ။ ေၾကပါေစေတာ့တဲ႔။ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္း၊ တရားထိုင္နဲ႔...ေလာကဓံကိုခံေနရွာတယ္။ 

ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို မငံုၾကည့္ရင္း..မငံု သိပ္ေၾကာက္တယ္။ ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမွာလဲ...သိပ္ေၾကာက္တယ္။ ဒီေတာ့ မငံုလုပ္ႏိုင္တဲ႔.. စိတ္ထားေကာင္းေကာင္းထားေပးတာ၊ ဘာမဆို ေစတနာရွိရွိ လွဴတာ၊ ဘုရားတရားမေမ့တာေလးနဲ႔ ေနေနမိတယ္။ 

ဒါေတာင္ မငံုရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ ေမာင္ေလး အသက္ ၂၉ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ လံုး၀ထင္မထားပဲ မ်က္စိေအာက္တြင္ ဆံုးသြားတယ္။ မငံု သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ...ၾကည့္ပါဦး.....မ်က္စိေအာက္မွာတင္ အကုန္ေပ်ာက္ကုန္တာ... မငံု ကံၾကမၼာကိုေၾကာက္လြန္းသြားတာ မယံုႏုိင္ျဖစ္သြားတာ .ေမာင္ေလးဆံုးတာကို မ်က္ရည္တစက္က်မလာ၊ လူကထံုထံုႀကီးျဖစ္ေနတာ. တလေက်ာ္ထိ အိပ္ေဆးကူေပမဲ႔ မ်က္စိမမွိတ္တာ. မအိပ္တာ..တခါတခါ အခုခ်ိန္ထိေပါ့ လက္မခံႏိုင္ေသးတာေတြ ရွိေနတယ္။ 

မငံုတို႔ ခဏေလးဆံုၾကတာပါ။ ဒီခဏေလး ဘယ္အခ်ိန္ထြက္သြားရမယ္ဆိုတာ မသိခ်ိန္ေလးမွာ ဘုရားႀကိဳက္တာေလးကိုလုပ္ျပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မယုတ္မာၾကရေအာင္.. တေယာက္အေပၚတေယာက္ ေမတၱာထားရေအာင္..  မငံုကိုယ္တိုင္ စိတ္ထားျဖဴစင္ေအာင္ မနာလိုစိတ္ကင္းေအာင္ မေနႏုိင္ေသးပါဘူး. ငါတေကာေကာလဲ ေကာေနဆဲပါ။ ဒါမဲ႔ အသိေလးနဲ႔ ရသေလာက္ေလးထိန္းၿပီး လူ႔ဘ၀ေလးရလာတုန္းေလး ေနရတုန္းေလး စိတ္ယုတ္မာေတြ တကုိယ္ေကာင္းစိတ္ေတြ ငါတေကာေကာေတြနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ သံသရာမွာ ဆိုးတာခ်ည္းေတြနဲ႔ ထြက္မသြားၾကရေအာင္နဲ႔လား။ 

ေမးၾကည့္ပါ.... ငါ..အခုေန ေသဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလားလို႔... မငံုေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ သံသရာအတြက္ မငံု တကယ္ဆို ဘာမွ မလုပ္ရေသးဘူး။

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေလး ဖတ္ေပးတာကို။