အသားညိဳညိဳ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ဆရာႀကီးအထာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္ ကိုယ္ရခဲ့ဖူးတယ္။စကားကို ေကြ႕ဝိုက္ၿပီး မေျပာတတ္ဘူး ဒဲ့ေျပာ ဒဲ့ရွင္းတတ္တယ္။ စိတ္ရင္းေကာင္းေပမဲ့ မွန္တယ္ထင္ ဇြတ္လုပ္တတ္တဲ့သူ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းႀကီးေပါ့။ ကိုယ္ေတြ ပထမဦးဆံုး စေတြ႕ခင္မင္ခဲ့တာ ခုထိ အမွတ္ရေနဆဲ။ လူအမ်ားႀကီးေတြထဲမွ ကိုယ့္ကို မိတ္ဆက္ျပီး စကားလာေျပာတယ္။ သူ႔ကို မိတ္ဆက္ခ်င္သူ သတိထားမိေစခ်င္သူ ခင္ခ်င္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးၾကားထဲက သူ႔ကို သတိမထားမိတဲ့ကိုယ့္ကို ဘာလို႔ခင္တာလဲေမးမိေတာ့ ရယ္ၿပီး နင္က အူေၾကာင္ၾကားမို႔ေပါ့တဲ့။ စိတ္ကူးေပါက္လာခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ - နင့္ကိုစေတြ႕ခ်ိန္တည္းက နင္ဟာ အျဖဴ ေရာင္ပဲ။ လူေတြ နင့္အေပၚလိမ္ညာလွည့္စားသြားမွာစိုးလို႔ ငါေစာင့္ေရွာက္ေပးရမယ္လို႔ သိလိုက္ရတဲ့ အေျဖတပုဒ္ေၾကာင့္တဲ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ေတြ သိပ္ခင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားၾကတယ္။ သူက ကိုယ့္ကို ကူးကူး တဲ့။ ဟဲ့ အဲဒါ ငါ့နာမည္မွ မဟုတ္တာဆိုေတာ့ ငါေခၚခ်င္သလိုေခၚမယ္ဆိုၿပီး သူ႔တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ မူပိုင္နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ သူဟာ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေရွာက္တဲ့ နတ္သား တကယ္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
ကိုယ့္ကို အတည္ေပါက္နဲ႔ စေနာက္လိုက္ စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္လိုက္ ျပန္ေခ်ာ့လိုက္နဲ႔ ကိုယ့္အတြက္က သူဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာထက္ အကိုတေယာက္ပါပဲ။
ဘယ္ေလာက္ထိ ကိုယ့္ကို သူခင္သလဲဆို ဘယ္သူ႔နဲ႔မွ ေပးမေတြ႕ တဲ့ သူ႔ခ်စ္သူကို ကိုယ္နဲ႔ေတြ႕ေပးခဲ့တယ္။ သိပ္လွတဲ့သူ႔ခ်စ္သူကို ပုန္းထားတဲ့သူတစ္ေယာက္ေပါ့။
ေနရာအသစ္မွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သူစိမ္းေတြအလယ္ေရာက္သြားခ်ိန္ကိုယ့္ကို ကူးကူး နင္ဟာ ကေလးတစ္ေယာက္မို႔ ငါတကယ္စိတ္ပူတယ္နဲ႔ ဆရာႀကီးက လုပ္ၿမဲေပါ့။ ဘယ္ဟာက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္။ ဘယ္ဟာကျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္နဲ႔ အေဝးကေန ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ထုတ္ေနေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ကလဲ သူကိုယ့္အနားမွာရွိသလို ခံစားရၿပီး လံုၿခံဳေနတယ္။
သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ လမ္းခြဲၾကေတာ့ အဆင္မွေျပပါ့မလားေတြးပူေပမဲ့ သူကေတာ့ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေအာင္ တည္ၿငိမ္လြန္းေနတယ္။ နင္ဟာ အသဲႏွလံုးမရွိ မခ်စ္တတ္သူပဲလို႔ေျပာေတာ့ ... နင္ ငါ႔ကိုနားမလည္ပါဘူး. အခုလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ ငါႀကိဳသိၿပီးသား အေျဖတပုဒ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
ဒီႏွစ္ေတြၾကာလာခ်ိန္အတြင္း တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီေပမဲ့ သူဘာလုပ္ေနတယ္ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ အၿမဲအသိေပး ေစာင့္ေရွာက္ေနဆဲ။ တခါတရံ အလုပ္ေတြၾကား စိတ္ဖိစီးမုွ႕ေတြၾကား အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခ်ိန္ေတြရွိခဲ့ေပမဲ့ မေျပာင္းလဲခဲ့ၾကဘူး။ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခင္မင္မုွ႕ကို အေရာင္ဝင္ဆိုးတဲ့သူေတြနဲ႔လဲ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဒါမဲ့ ကိုယ္ေတြရဲ႕ ျဖဴ စင္မုွ႕ကို မတားႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲပဲ ကိုယ့္ကိုအၿမဲေစာင့္ေရွာက္မဲ့ ထာဝရသူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီး အထင္ရွိခ့ဲတာ။ ဒါမဲ့ မတည္ၿမဲဘူးဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔... သူလဲ သူ႔အလုပ္မွာႏွစ္ျမႇပ္ေနသလို ကိုယ္ဟာလဲ ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္က ေစာင့္ေရွာက္ေပးခ်ိန္မွာေတာ့ သူနဲ႔ကိုယ္ဟာ မသိလိုက္ပဲ သူစိမ္းဆန္သြားတယ္။ သိပ္သတိရလြန္းမွ ႏႈတ္ဆက္တတ္ေတာ့တယ္။
တခါတရံ သတိရေနေပမဲ့ သူအဆင္ေျပေနပါတယ္ေလဆိုၿပီး သတင္းစကားမေမးမိ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေနခဲ့မိခဲ့သလို သူကလဲ ကိုယ့္ကိုျမင္ေနရက္နဲ႔ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္လာခဲ့တယ္လို႔ ခံစားရလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုသူသတိရေနတယ္ . အေဝးကေန ကိုယ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာသိရခ်ိန္ ....
သို႔ေပမဲ့ ( 4-8-2019).. ကိုယ့္ကိုႏႈတ္မဆက္ပဲ အႏိုင္ပိုင္း ထြက္သြားႏွင့္ၿပီ။ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ျဖစ္ရၿပီ။ တင္းၾကပ္လြန္းလို႔ မယံုၾကည္ႏိုင္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္က်မလာခဲ့ဘူးဟာ။ လိုက္ပို႔ခြင့္မရေတာင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ငါ့ကို မ်က္ရည္က်ခြင့္ေပးပါဟယ္ လို႔ အရူးတစ္ေယာက္လို ေတာင္းဆိုေနမိတယ္။
သူ႔ကို အသဲႏွလံုးမရွိတဲ့သူ မ်က္ရည္မရွိတဲ့သူလို႔ စြပ္စြဲမိတာ မွားသြားၿပီ။ သူ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ဘဝက ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုယ့္ကိုထိခိုက္မွာစိုးလို႔ တမင္ေမ့ေဖ်ာက္ထားခဲ့တယ္ဆိုတာ နားမလည္ေပးခဲ့မိဘူး။ သူတန္ဖိုးထားတဲ့လူေတြအတြက္ပုစၧာမေမးပဲ မထိခိုက္ေအာင္ သူ႔ဘာသာသူ လွပတဲ့အေျဖထုတ္ေနတတ္တဲ့သူဆိုတာ ေမ့သြားခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားတာကို မေက်နပ္တာမ်ား သိလို႔လား? ဒါမွမဟုတ္ သူအဆင္ေျပေနတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္လို႔လား? လက္ရွိၿငိမ္းေအးေနတဲ့ကမၻာေလးကေန လာေတြ႕ၿပီး ဘာစကားမွမေျပာပဲ ကိုယ့္ကိုေငးၾကည့္ေနတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြကို ၿပံဳးၾကည့္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္။
အိပ္မက္က လန္႔ႏိုးလာခ်ိန္မွာ ေက်နပ္မႈ႕အျပည့္နဲ႔ပါ။ သူအဆင္ေျပေနတယ္ေလ။ ကိုယ္ကိုမေမ့ေၾကာင္း သက္ေသျပသြားတယ္ေလ။
" နင့္ကို အၿမဲသတိရေနမယ္လို႔ ကတိမေပးႏိုင္ဘူး။ အရင္လိုပဲ ငါ့ဘဝမွာ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ နင့္ကိုေမ့ေနႏိုင္ေပမဲ့ ဝမ္းနည္းခ်ိန္က်ရင္ ငါ နင့္ကို သတိရမိေနဦးမွာပါ။ နင့္ကိုမေမ့ပါဘူး ငါ့ဘဝမွတ္တမ္းမွာ နင့္ကိုသိမ္းထားမွာပါ။ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခ်ိန္က ငါ့ကိုေျပာခဲ့တဲ့ , nomatter what, don't forget me! ဆိုတာကို ငါျဖည့္ဆည္းေပးပါ့မယ္" သူသိပါေစေတာ့ေလ....
