ဒီဇင္ဘာ
(၂၆)ရက္ေန႔ “ ကႏၱာရမိုးစက္မ်ား ” ဆိုၿပီး
မေတာက္တေခါက္ စာတိုေပစေလးမ်ား၊ ရုတ္တရက္ေပါက္ထြက္လာတဲ႔ ကဗ်ာမ်ား၊ ဖတ္မိသမွ်၊
ေတြ႔မိသမွ်၊ လြဲခဲ႔တာေလးေတြကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ စေမြးဖြားလိုက္ခဲ႔တာ။ အဲေန႔က
ကႏၱာရမွာ မိုးေတြရြာေနတယ္။
မိုးခ်ံဳးသံေတြ၊ လ်ပ္စီးလွ်က္တာေတြကို
ေၾကာက္တတ္တဲ႔ မငံုတစ္ေယာက္အတြက္ ရံုးမွာကတည္းက ေၾကာက္လန္႔ၿပီး
ခန္းဆီးေတြကို ဆြဲပိတ္တာကို သူေဌးမလုပ္သူက ကႏၱာရမွာရြာမိုး တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ
ႏွစ္ခါသာ ရြာတာဆိုၿပီး သူတို႔က မိုးအံု႔ေလးျဖစ္ေနတာ ရြာေနတာ လ်ပ္သီးလွ်က္ေနတာကို
ထိုင္ၾကည္႔ေနၾကပါေတာ့တယ္။ မငံုက ေႀကာက္ေတာ့ နံရံအကြယ္ေလးမွာ
ေက်ာေပးထိုင္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲလိုနဲ႔ ရံုးကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ပဲ
အခန္းေအာင္းၿပီးေနရင္းကေန “ တေရးႏိုးေသာ္ အႀကံေပၚ ” ဆိုသလို စာေရးခ်င္စိတ္ပိုးေလးက အရင္ကရွိေပမဲ႔
ငါမျဖစ္ပါဘူး။ မေရးတတ္ပါဘူးနဲ႔. အခုေတာ့ အႀကံေပၚတုန္းလးဆိုျပီး အိမ္ေဆာက္ပလိုက္တာ။
အိမ္ေလးကိုလဲ မွတ္မွတ္ရရ အမ်ားႀကီးမစဥ္းစားပဲ ေခါင္းထဲထြက္လာတဲ႔ နာမည္ေလးကို
သေဘာက်သြားတာ။ စစခ်င္းတာ့ အိမ္ေလးက တင္ထားတဲ႔ပိုစ္႔ကလြဲ ဘာမွမရွိတာ။
တပတ္ေလာက္ၾကာမွ ေမာင္ငယ္ ကိုရဲ နဲ႔ အိုက္ခိေလာက္တို႔က သိသြားၿပီး သူတို႔က
ဘေလာ့ဂ္အိမ္ေလးရဲ႕ ရွိသင့္တဲ႔အဂၤါရပ္ေတြရွိေအာင္ ျပန္ေဆာက္ေပးလိုက္တာေလ။
ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ
ေ၀မွ်ထားတဲ႔စာတိုေပစေတြ၊ ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြကို ႀကိဳက္လို႔ဆိုျပီး
ယူသံုးထားတာမ်ားကို မွတ္မွတ္ရရ အသိေပးၿပီးမွ ယူသံုးထားလို႔ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။ အခုဆို
ဒီဘေလာဂ္ေလးကို စာေတြေရးလိုက္၊ ဖုန္တက္ေလာက္ေအာင္ ပစ္ထားမိလိုက္ျဖစ္ေနေပမဲ႔
မငံုခ်စ္တဲ႔ ဒီအိမ္ေလးကိုေတာ့ အၿမဲတံခါးဖြင့္ထားဦးမွာပဲ။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို
စာေတြဆက္ေရးေနဦးမွာပါ။ တခါတေလ အိမ္ရွင္ မငံု မရွိလို႔ ေႏြးေထြးႀကိဳဆိုမဲ႔သူမရွိဘူး
မထင္နဲ႔ေနာ့။ အိမ္ေလးက အၿမဲတံခါးဖြင့္ထားတယ္။
3 comments:
စာေတြဆက္ေရးဖို့အားေပးေနပါတယ္။အိမ္ရွင္မရွိလည္း
ခဏခဏအလည္ေရာက္ၿဖစ္ပါတယ္မငံုေရ..
အိ္မ္ရွင္မရွိလဲ လာတယ္.... ရွိလဲ လာတယ္ေနာ္
ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေလးေတြကို
မေပါက္ကြဲပဲ လာေရာက္ခံစားေနပါတယ္
Post a Comment