နိစၥဒူ၀အပိုင္းအစမ်ား

နံနက္မိုးေသာက္ အလင္းေရာက္ခ်ိန္မွာ good morning ဆိုတဲ႔စကားနဲ႔အတူ ႏွုတ္ဆက္စကားဆိုရင္း ႏိုးထေစတဲ႔ ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႕ တေန႔တာ နိစၥဒူ၀ စတင္ေဆာင္ရြက္ရန္ ႏိုးလိုက္မွဳ႔နဲ႕အတူ မနက္ခင္းေလး ျပီးျပည္႔စံုသြားတယ္။ ဘ၀အတြက္ အလုပ္ၾကိဳးစားရန္ Dateသီးပင္မ်ား တစ္ဘက္တခ်က္ၾကားထဲမွ အရိပ္ရျပီး ေအးေဆးျငိမ္သက္စြာ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ႔ ကြန္ကရစ္လမ္းေလးအတိုင္း လွမ္းရင္း တေန႔တာအတြက္ လွဳပ္ရွားသြားလာေနၾကတဲ႔ လူေတြကို စတင္ၾကံဳေတြ႕ရျပီ။

မနက္ခင္းဆိုေပမဲ႔ ကႏ ၱာရေနရဲ႕ အပူရွိန္က ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္တာေနာ္။ တစ္ခ်ိ္ဳ႕မွာ မျပီးျပတ္ေသးတဲ႔ မွတ္တိုင္ရွိ ဘတ္စ္အိမ္ေလးေၾကာင့္ ပူပူေလာင္ေလာင္ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဆယ္မီနစ္တစ္စီးဆိုေပမဲ႔ မီနစ္ႏွစ္ဆယ္ ၾကာေညာင္းခ်င္ရင္လဲ ၾကာေနတတ္တဲ႔ ဘတ္စ္ကား အလာလမ္းကို ရံုးခ်ိန္အမွီေရာက္ရန္ ယာဥ္ေၾကာမပိတ္ရန္ ဆုေတာင္းရင္း ေမွ်ာ္ေငးေနရတာမ်ား မနက္ခင္းဆိုေပမဲ႔ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေနထိပန္းမို႔ ညွိဳးႏြမ္းေနတယ္ေလ။ ဒီၾကားထဲ ကိုေရႊဒရိုင္ဘာမ်ားက ဆယ္မီနစ္ခရီးကို ရြာက လွည္းအလား ေမာင္းေနလိုက္တာ ဆယ္ငါးမီနစ္ မီနစ္ႏွစ္ဆယ္လဲ ၾကာတတ္ေသးတယ္။ ယာဥ္ေၾကာတာပိတ္ ပိုလို႔သာ ဆိုးေပေတာ့တယ္။ ျမန္ခ်င္ေတာ့လဲ မိုင္ကုန္ေမာင္းလိုက္တာမ်ား တစ္ခ်က္မွ အရွိန္မေလ်ာ့ပဲ မီးပြိဳင့္နားေရာက္မွ မလြတ္ေတာ့မွ ရူတ္တရက္ ဘရိတ္အုပ္လိုက္တာမ်ား မၾကာမီႏွစ္အတြင္းမွာ ဒူဘိုင္းဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ယာဥ္တိုက္မွဳ႕အျဖစ္ပြားဆံုး ျမိဳ႕ေလးျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို အရွိန္မေလ်ာ့ ကားကို မိုင္ကုန္ေမာင္းတာကို ခြင့္ျပဳတာ ဒီျမိဳ႕ေလးပဲရွိတယ္ထင္ပ။ ကိုယ္ဆင္းမဲ႕ မွတ္တိုင္မေရာက္မီ stopကို ႏွိပ္လိုက္ေပမဲ႕ စိတ္ကူးေတြ ရြက္လြင့္ေနတဲ႔ ဒရိုင္ဘာေၾကာင့္ ေနာက္တမွတ္တိုင္ေရာက္မွ ဆင္းရျပီး ရံုးနဲ႔ မွတ္တိုင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ သံုးမီနစ္ေလာက္သာ ၾကာတဲ႔လမ္းကို ဆယ္မီနစ္နီပါး မွတ္တိုင္ကြာျခားမွဳ႕ၾကား စိတ္ပ်က္စြာ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေလွ်ာက္ရေပဦးမယ္။ sorry ဆိုတဲ႔ စကားေလးတခြန္းပဲ ဆိုေပမဲ႔ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားရတယ္ေလ။ နံနက္ခင္းရဲ႕ ၾကည္လင္သာယာမွဳ႕က တေန႔တာအတြက္ အားျဖစ္ေစသလို မိုးလင္းတာနဲ႔ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရလို႕က တေန႔တာအတြက္ စိတ္ရွဳပ္စရာနဲ႕ မ်က္ႏွာမၾကည္မသာ ျဖစ္ရတာေပါ့။

လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ား စတင္ဖို႔ ရံုးခန္းအေရာက္မွာေတာ့ complainဆိုတဲ႕ စကားသံကို အရင္ဆံုးၾကားရတယ္။ လူေတြမ်ား တယ္ျပီး တက္ႏိုင္လိုက္တဲ႔ complainတစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မရိုးေစရဘူး။ လုပ္ငန္းခြင္နဲ႕ ရံုးဆိုတာ တစ္ေနရာစီဆိုေတာ့လဲ လုပ္ငန္းခြင္ရွိရာကို ဖုန္းဆက္ျပီးပဲ ေမးျမန္းႏိုင္တယ္။ အေကာင္းဆံုး ျပန္လည္ေျဖရွင္းေပးတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႕ လိုင္းေပၚကေန non-stop ေျပာဆိုေနလိုက္တာမ်ား ဘယ္ေလာက္မ်ား ပူေလာင္ေနလိမ္႔မလဲေနာ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္ေပး အေကာင္းဆံုး ေဆာင္ရြက္ေပးေပမဲ႕ ဘာလို႔မ်ား မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရတာလဲ မသိပါဘူး။ ဥံဳ ဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ျပီးစီးေစလို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။ အေသးအဖြဲေလးမ်ားကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕ ခ်ဲ႔ကားေနတဲ႔ complainမ်ားကို နိစၥဒူ၀ေတြ႔ေနရေတာ့ စိတ္မသက္သာရပါလားေနာ္။ complain မ်ား ၊ စာရင္းမ်ား ၾကား ႏွစ္ျမွ႔ပ္ျပီး ၾကိဳးစားရတာပဲေလ။ သူ႔ဆန္စားမွေတာ့ ရဲရေပေတာ့မေပါ့။ ခ်စ္ရတဲ႔သူထံမွ ေရာက္ရွိလာတဲ႔ မက္ေဆ႔ေတြက အနားမွာ ေနျပီးအားေပးသလို ခံစားရေတာ့ ေျဖသိမ္႔စရာ ရွိေသးတာေပါ့။တိုးတက္ေခတ္မီလြန္းေလ လူေတြရဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားေခါင္းပါးေလ ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ။ တိုးတက္လမ္းအတြက္ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားၾကား တြန္းတိုက္ျပီး ေက်ာ္တက္ေနရာယူဖို႔ ၀န္မေလးတဲ႔ လူမ်ား ၊ ၀န္ထမ္းအေပၚ မိသားစုမရွိတဲ႔ လူမ်ားအမွတ္ ၊ ေပးထားတဲ႔ လစာနဲ႔ အင္မတန္ေလာက္ငျပီး ပိုလွ်ံေနတယ္ထင္ျပီး လစာေပးဖို႔ ေမ႔ေလ်ာ့ေနတဲ႔ အလုပ္ရွင္မ်ားလဲ ဒီ နိစၥဒူ၀မွာ ပူေလာင္စြာ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတယ္ေလ။

ညေနဘက္ရံုးဆင္းခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ တေန႔တာ နိစၥဒူ၀ေဆာင္ရြက္ျပီးလို႔ အိမ္အျပန္လမ္းေလးမို႔ အားလံုးးက မနက္ကႏ ၱာရ ေနေရာင္မွ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရတဲ႔ မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔မတူ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေပမဲ႔ ၾကည္လင္ေနတယ္။ ကႏ ၱာရအပူရွိန္ကလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ အလိုက္သိေလ်ာ့ပါးေပးေတာ့ ၾကာေညာင္းစြာ လွမ္းလာေနတဲ႔ ဘတ္စ္ကားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနေပမဲ႔ နားခိုရာ အိမ္အျပန္လမ္းမို႕ တက္ၾကြရႊင္လန္းေနတယ္။ ကိုယ္႔နားခိ္ုရာ ကိုယ္စီေလးမွာ အေမာေျပေစတဲ႔ ႏွုတ္ခြန္းဆက္ စကားနဲ႔အတူ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြ ေစာင့္ေနတယ္ေလ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တေန႔တာ ၾကံဳေတြ႕ရတာေတြကို နားလည္စြာ နားေထာင္ေပးေတာ့ တေန႕႔တာမ်ားက ေရထိတဲ႔ၾကာပန္းေလးလို႔ လန္းေနရျပန္ေရာေပါ့။ ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႕ ေနာက္တေန႔အတြက္ အားအင္ျဖစ္ေစမဲ႔ အျပံဳးနဲ႔အတူ အိပ္ေတာ့ေနာ္ ဆိုတဲ႔ ႏွုတ္ဆက္စကားနဲ႔ တေန႔တာေလးကို ႏွုတ္ဆက္ရျပန္တယ္။