္ခံစားမိေသာ..အခ်စ္

:( ေခါင္းစဥ္ကို စေရးကတည္းက စိတ္ထဲအီလည္လည္ ၿဖစ္သြားတယ္။ Tagထားတာကို သြားဖတ္ေတာ့ ဒါေလးမ်ားတဲ႔။ အခုေတာ့ ဘယ္ကေန.စေရးရမယ္ မသိ။ ကိုရဲ..ကိုရဲ.ဒုကၡနဲ႔လွလွေပးသြားတယ္။ မေရးမေနေရးရမယ္တဲ႔။
အင္း......ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ။ ေသခ်ာေရရာမသိဘူးေနာ္။ အခုလက္ရွိ စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိတာကိုေရးမွာ။( အဟဲ..အငွားရည္းစားထားၿပီး ေရးမယ္။)
အမွန္တကယ္လဲ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဖို႔ ခက္တယ္။ လူတစ္ေယာက္စီမွာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ တစ္မ်ိဳးစီ ရွိေနတတ္တယ္။ မတူဘူးေပါ့ေနာ္။ အခုခ်ိန္ထိ ဘာလို႔ ခ်စ္သူမရွိတာလဲ မထားတာလဲ လို႔ခဏခဏအေမးခံရ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ မဂၤလာေဆာင္သြားရင္ နင္ေကာ အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို႔ စိတ္မကူးေတာ့ဘူးလား။ တသက္လံုး ပညာေတြပဲ သင္ေနေတာ့မွာလား။ အစရွိသည္ၿဖင့္ အၿမဲ ေမးၿခင္းခံရတယ္။ အယ္.. သူတို႔ပဲ ရည္းစားနဲ႔ စိတ္ဆိုးရင္၊ ေယာက်္ားနဲ႔ စကားမ်ားလာရင္ " ဖူး.ရည္းစားမထားနဲ႔ ၊ အိမ္ေထာင္မၿပဳနဲ႔ "လို႔ သူတို႔ပဲ ကိုယ္႔ကိုေၿပာတာ။ ကိုယ္မွာ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ေနတာကို ဟိုလိုလုပ္ပါလား။ ဒီလိုလုပ္ပါလား။ လို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာခံထိေနေတာ့တာပါပဲ။ ကၽြန္မကလဲ လူတစ္မ်ိဳး ၊ ဘာလို႔ ရည္းစားခ်စ္သူ ထားဖို႕ စိတ္ကိုမ၀င္စားတာလဲမသိဘူး။( အဟဲ အပ်ိဳၾကီးကံဇာတာေပါ့ေနာ္။) တစ္ခ်ိန္လံုးသိေနရွိေနတာကေတာ့ အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီမွာ ဗိုလ္က်မယ္ ဆိုးမယ္။ ဒါပဲစဥ္းစားတယ္။ ရည္းစားထားရင္ စိတ္ရွဳပ္စရာလို႔ ၿမင္တယ္။ မလိုအပ္ဘူးလို႔လဲ ၿမင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၿပာဖူးတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀တစ္ခုလံုးစာ အတြက္မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခုပါတဲ႔။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ အိမ္ေထာင္က်လို႔ ပိုက္ဆံမရွိရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ၿပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ခ်သြားတတ္တယ္တဲ႔။ ( သင္ေပးၾကတာေလ။။) အဲဒါက မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာတာ။
အဲ. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ( ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ေပါ့) က်ေတာ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားက တကယ္ၿပည္႔စံုတယ္တဲ႔။ :P အဲဒီလို ေၿပာၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ သိဘူး။ ၀ါးတားတားပဲ။
အဲဒိလို အခုခ်ိန္ထိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနလာၿပီးမွ ခံစားမိလာတယ္လို႔ ထင္မွတ္ထားတဲ႔ ကၽြန္မခံစားမိတဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့.....
သံေဃာဇဥ္ အရမ္းတြယ္ၿမန္၊ မၿဖတ္တတ္တာ ကၽြန္မရဲ႔ အက်င့္တစ္ခုပဲ။ ေသးေသးမႊားမႊားေလးကအစ သံေဃာဇဥ္ထားတယ္။ ကိုယ္႔ကိုခြဲသြားဖို႔ လုပ္ရင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ၿပီး ငိုတတ္ ၀မ္းနည္းတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ေလးပါ ဒီသံေဃာဇဥ္ေတြက..
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဒီသံေဃာဇဥ္ကေန ခ်စ္တဲ႔ဘက္ဆီ ေရာက္သြားတတ္တယ္ေနာ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေၿပာင္းလဲသြားမွန္း မသိဘူး။ အဲဒီခါက်ေတာ့ အရင္ကေအးၿမပါတယ္ဆိုတဲ႔ သံေဃာဇဥ္ကေန ပူေလာင္မွဳ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ရရွိလာေရာ။ ဒါေပမဲ႔လဲ အဲဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လိုခ်င္တာေလ။ လိုလိုလားလား လက္ခံထားတယ္ေလ။ သိပ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဘာလို႔ စိတ္ပ်က္မိတယ္လို႔ ေၿပာတာလဲဆိုေတာ့ မာနနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လက္မခံခ်င္လို႔။
ဘာလို႔ စခ်စ္မိတာလဲ ? ဘယ္လို အခ်စ္ဆိုတာ ခံစားမိလာတာလဲဆိုရင္ ..သနားတာက စမယ္၊ သူ႕အရည္အခ်င္း ၊ စိတ္သေဘာထားေတြကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ရာကေန ၿဖစ္မယ္။ ေသခ်ာမသိဘူး။ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခကိုေၿပာတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေၿပာတာေပါ့.ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ေၿပာရခက္တယ္လို႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေၿပာတယ္။ သာယာမွဳနဲ႔ တကယ္႔အခ်စ္က မတူဘူးတဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ မခြဲၿခားႏိုင္ဘူးတဲ႔။ အဲဒါေတာ့ မသိလို႔ မေရးေတာ့ဘူး။
ဘာေၾကာင့္ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ။ ကၽြန္မသာဆိုရင္ေပါ့.ကို္ယ္႔ခ်စ္တဲ႔သူကို သူဘာလိုအပ္တယ္ဆိုတာ မေၿပာရပဲ သိေအာင္လုပ္ၿပီး ၿဖည္႔ဆည္းေပးမယ္။ သူ၀မ္းသာရင္ လိုက္၀မ္းသာသလို ၀မ္းနညး္တဲ႕အခါက်ေတာ့လဲ တူတူခံစားေပးခ်င္တယ္။ ကိုယ္႕ဘက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမွဳ႔ ရွိလာရင္လဲ သူ႔ကိုပဲ တိုင္ပင္ေၿပာခ်င္တယ္။ သူမၾကိဳက္တဲ႔ ကိစၥလို႔ထင္ရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေရွာင္မယ္။ အဲ..တမင္ အႏိုင္က်င့္ၿပီး ငါေၿပာသလိုလုပ္ ငါလုပ္သလို လိုက္မလုပ္နဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မရဘူးေပါ့။ မ်ွတရမယ္။ သူမွန္ေနတယ္ဆိုရင္ေပါ့ ေၿပာစကားနားေထာင္ေပးမယ္။ အတၱၾကီးတယ္ပဲ ေၿပာေၿပာ ခ်စ္မိရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။ ထြက္သြားခြင့္ မေပးခ်င္ဘူး။ ေပးဆပ္မွဳ႔အတြက္ ဆိုတာ မလိုခ်င္ဘူး။ ၿပိးေတာ့ ရဳပ္ရည္လွၿခင္း မလွၿခင္းေတြ၊ ခ်မ္းသာၿခင္း၊ ဆင္းရဲၿခင္းေတြဆိုတာ တကယ္တမ္းခ်စ္မိရင္ အေပၚယံပါလားဆိုတာ သိလာမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဦးေဆာင္မွဳ႔ ေပးႏိုင္တဲ႔သူေတာ့ ၿဖစ္သင့္တာေပါ့။ ဒါပဲ.:))
အေရးၾကီးတာ တစ္ခုက ကၽြန္မကို အလိုလိုတ္ရမယ္။ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ရမယ္။ :))
ကဲ ကိုရဲ ..ဒီေလာက္ဆိုေက်နပ္ေတာ့ သိတာေလး စိတ္ထဲရွိတာေလးေရးတာေနာ္။ ေတာင္ေရာက္ေၿမာက္ေရာက္ ၿဖစ္ေနတယ္။ အဟဲ လာဖတ္ေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ သည္းခံဖတ္ေပးပါေနာ္။ လြယ္လြယ္ေလးထင္လို႔ ေရးလိုက္မွ ဘာမွထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရးတာေတြက အစီအစဥ္မက်ေနေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မသိတဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာ အခုထိေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။။။။