အေမ႕ေမြးေန႔အမွတ္တရ

ဒီေန႔ ႏို၀င္ဘာ ၁၈ရက္ေန႔ဟာ ကၽြန္မခ်စ္တဲ႔ ေမ႔ေမြးေန႔ပါပဲ။ ေမ႔ ရဲ႕ ေမြးေန႔ေလးအတြက္ အေ၀းကေန ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ႔ျပဳျပီး ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ေမ႔ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာနဲ႔ သာသနာအက်ိဳးကို ဆထက္တပိုး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစေနာ္။ အဓိက က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ပါေနာ္။ အခုတေလာ အေမ႔ က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူးလို႔ ၾကားေနရတယ္ေလ။

ေမ႔ေရ...ျပီးေတာ့ေလ သားသမီးေတြကို တအားစိတ္ပူတတ္တာေလး ေလ်ာ့ေပးပါေနာ္။ သူ႔ကံနဲ႔သူ ၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္လာမွာပါ။ ေမ႔ အျမဲေျပာတတ္တဲ႔စကားေလးက အေမ႔သားသမီးေတြကို ယံုတယ္တဲ႔။ အဲဒီစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ အေမ႔ေနာက္ကြယ္မွာ အေမ႔ယံုၾကည္မွဳ႕ကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ရဲဘူး။ ကိုယ္႔ကို အေမ က ယံုေနတယ္ေလ။

အၿမဲထူးဆန္းတာေလးက ကၽြန္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြ အေ၀းေရာက္ေနျပီး အိမ္ကိုလြမ္းဆြတ္လို႔ ၊ အဆင္မေျပၾကံဳလို႕ တအား၀မ္းနည္းခံစားရခ်ိန္ေတြမွာ အေမ႔ အိမ္မက္မက္တတ္တယ္ေလ။ အဲဒီခါဆို အေမ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ စိုးရိမ္ပူပန္ရတယ္ဆိုတာ သိရက္နဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္႔အတၱအတြက္ ၊ ကိုယ္႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ ရြက္လႊင့္ေနတယ္။

မိသားစုအတြက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရပိုစ္႔ေလးကို ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ႔တာ ဒီဘေလာ့ဂ္အိမ္ေလး စတည္ကတည္းကေပါ့။ မိခင္ေမတၱာနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေရးျပလို႔ မကုန္ႏိုင္တာေတြ အမ်ားၾကီးေပါ့။ စိ္တ္ထဲမွာ ေရးခ်င္တာ မ်ားေပမဲ႕ စကားလံုးေတြက ထြက္မလာဘူးေလ။ ကၽြန္မရဲ႕အစ္ကို ကိုေနလင္း( ခ်ယ္ရီလန္း) က ေတာင္ေပၚသားတို႔ဆံုဆည္းရာ ( ေတာင္ပိုင္းရွမ္း)မွာ ေရးတဲ႔ ပိုစ္႔ေလးတပုဒ္ကို တအားသေဘာက်ခဲ႔တယ္။ မႏိုင္းႏိုင္းစေနရဲ႔ ဘေလာ့ဂ္မွ ရရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက ကၽြန္မ ကိုၾကီးကို အေမ႔ေမြးေန႔က်ရင္ ဒီစာသားေလး ေ၀မွ်ခြင့္၊ ေမြးေန႔အမွတ္တရေပးခြင့္ ေတာင္းခဲ႔ပါတယ္။ ခြင့္ျပဳေပးခဲ႔တဲ႔ ကိုၾကီးေနလင္းကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီစာပုဒ္ေလးကို ၾကဳိက္လြန္းလို႔ ခဏခဏဖတ္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အခုလဲ ဒီပိုစ္႔မေရးခင္ တစ္ေခါက္သြားဖတ္ျပီး ေကာမန္႔ထပ္ေရးခဲ႔ေသးတယ္။ ကိုၾကီးရဲ႕ ပိုစ္႔မွာ ေရးထားတာေလးက...

အေမ…..“ငါအိုသြားတဲ့အခါ”

ငါအိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ်ီေပၚ ေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ ခ်ည္ဖို႔ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တည ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။မလႈပ္မရွားနိုင္လို႔ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ အကူအညီ လိုတဲ့အခါ ငါ့ကိုမျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကိုမေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက “ဘာေၾကာင့္”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကုိကူတဲြေပးပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလ်ာက္က်င္႔ေပးခဲ့ ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ ေအးမွ်မႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၲာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။

ကြ်န္မ ဒီပိုစ္႔ကို ဖတ္ခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားရင္း မနားတမ္းဆံုးေအာင္ ဖတ္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်ခဲ့ပါတယ္….

အေမေတြရဲ႕အသက္အရြယ္ၾကီးလာတဲ႔အခါ သားသမီးအေပၚကေန လိုခ်င္တာ ဒီအခ်က္ေလးေတြပါ။ ကၽြန္မလဲ ဒီအခ်က္ေလးေတြကို ထပ္တူနားလည္ေပးႏိုင္တဲ႔ သမီးျဖစ္လာပါ့မလား အေမ..