ထားခဲ႔ဖူးေသာ ရည္စားမ်ား

ဗညားရွိန္က တဂ္ထားတယ္ေနာ္လို႔ လာေအာ္ေတာ့ အေျပးအလႊားသြားၾကည္႕မိပါတယ္။ :( ေခါင္းစဥ္ျမင္ေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ အပ်ိဳၾကီးလုပ္ပါမယ္ဆိုေနမွ ရည္စားရွိသလားလာေမးေနသလို ျဖစ္ေနျပီေနာ္။။အစက ေရးစရာမရွိဘူးလို႔ ေျပာေပမဲ႔ ရဘူးတဲ႔။ အဲ..မၾကိးေရာင္ျပန္လဲေရးတာေတြ႔ေရာ မၾကီးရဲ႔ေမာင္နဲ႔ ရန္ပြဲမျဖစ္တာေလးကိုု အားက်ျပီး ေရးမယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ။ ဒီေန႔လဲ အိမ္တကာလည္တိုင္း ေတြ႔တာ ဒီေခါင္းစဥ္ပဲေတြ႔ေနရတယ္။ ကဲ..ကၽြန္မလဲ မရွိတာေလး ထုတ္ၾကြားရတာေပါ့။

ဘယ္လိုေျပာရမလဲေနာ္။ ကၽြန္မတို႔က ေမာင္ႏွမေတြ တအားမ်ားတာ။ အမ်ိဳးမ်ားတယ္ေပါ့။ တစိမ္းမလိုပဲ ဒိအုပ္စုနဲ႔တင္ ဆူညံေနတာ။ ဘယ္သြားသြား.တအုပ္တမၾကီးသြားၾကတာေလ။ ဘယ္ေကာင္ေလးက မွ လာမစရဲပါဘူး။ လူအုပ္ၾကည္႔ျပီး ရွိန္တာေပါ့။ မူလတန္းကေနအထက္တန္းအထိ ငါစာေတာ္တယ္ဆိုတဲ႔ မာနနဲ႔ တေလာကလံုးကို တင္ေကၽြးထားသလို မ်က္ႏွာထားဆိုးဆိုးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွလဲ မၾကိဳက္ၾကပါဘူး။ ပါ၀ါမ်က္မွန္နဲ႔ မ်က္ႏွာစူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ေတြးတာၾကည္႕႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွေနမွာ။ :))

အင္းးး ေတာင္ငူမွာ GTI တက္တုန္းမွာေပါ့။ ေမြးစားမိဘေတြက ေတာင္ငူမွာ တာ၀န္က်ခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့။ ပထမႏွစ္၊ဒုတိယႏွစ္ ဘာမွမရွိခဲ႔ပါဘူး။ ေက်ာင္းမွာ နာမည္ၾကီး။ EP က Roll No.1 လို႔ေမးလိုက္။ မသိတဲ႔သူမရွိ( ၾကြားတာေပါ့)။ ဘာလို႔လဲ သိလား။။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဗရုတ္သုတ္ခက်လြန္းလို႔႔။

အဟမ္..သူနဲ႔စေတြ႔တာ တတိယႏွစ္(GTI ေနာက္ဆံုးႏွစ္)မွာေပါ့။ သင္တန္းဆင္းခါစ ေကာင္ေလးတေယာက္ေပါ့။ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ရက္နဲ႔ အေတာ္ေခ်ာတဲ႔ လူတေယာက္ပဲ။ အသားျဖဴျဖဴ၊ မ်က္ခံုးထူထူနဲ႔ အရပ္က ငါးေပခုႏွစ္ အျမဲျပံဳးေနတတ္ျပီး ရယ္လို္က္ရင္ ပါးခ်ိဳင့္ယဲယဲေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ လူေခ်ာေပါ့။ ကၽြန္မထက္.၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကီးပါတယ္။ မိသားစုခ်င္း ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးတယ္ေပါ့။ ေတာင္ငူမွာ ေလယာဥ္ေမာင္းသင္တန္း လာတက္ရင္း မိသားစုရင္းႏွီးေတာ့ အိမ္ကပဲ လိုအပ္တာေတြ အားလံုးလုပ္ေပးတာေပါ့။ တနဂၤေႏြဆို သူကအိမ္လာတယ္။ စေနဆို ကၽြန္မက ဟင္းေၾကာ္၊အသီးအႏွံတခုခု သြားပို႔တဲ႔ တာ၀န္ယူထားရတယ္။

အဟဲ. သူကေတာ့ ညီမေလးေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အကိုေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ မခင္ေသးရင္တာ လူက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ိုရင္းႏွီးလာရင္ ဆိုးတတ္ႏြဲ႔တတ္တဲ႔ အက်င့္အတိုင္း ဆိုးလို႔ေကာင္းတဲ႔ အကိုတေယာက္ရလာတာေပါ့။ အဲဒီမွာ သူ႔ကို အကိုလို႔ ေခၚေနရင္းကေန ျမန္လာေတာ့ ကိုး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ ၾကာလာေတာ့လဲ သူက စေနဆိုရင္ ေမွ်ာ္ေနတတ္သလို( ေနာက္ပိုင္း ကိုးေျပာျပလို႔ သိရတာပါ) ၊ ကၽြန္မကလဲ တနဂၤေႏြဆို ကိုးလာမဲ႔လမ္းကို ေငးေနတတ္လာတယ္။ တခါတေလ. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စာစုလုပ္ဖို႔ သူတို႔အေဆာင္ကို လိုက္သြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိုးမိုး လမ္းၾကံဳတာနဲ႔ ပစၥည္း ၀င္ပို႔လိုက္လို႔ စေနတရက္မေတြ႔တာနဲ႔ တနဂၤေႏြမွာ ကၽြန္မကို ဘယ္သြားေနတာလဲ။ ဘာလို႔မလာတာလဲ။ ေမွ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလားနဲ႔ ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီလို ေျပာတာၾကားရျပန္ေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ စေနေန႔တိုင္း သြားျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရတာေပါ့။ စာစုလုပ္တာရွိေနရင္ေတာင္ အခ်ိန္မွီ အိမ္ျပန္ျပီး သြားေပးတယ္။ ပံုမွန္.ညေနေလးနာရီဆို သြားေနက်ေလ။

ေနာက္ေတာ့ တခါတေလ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ေတာင္ငူ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား သြားျဖစ္တယ္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ထဲေတာ့ ဟုတ္ဘူးရယ္ေနာ္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ားဆိုရင္လဲ တခါတရံ စိတ္ေကာက္ျပီး ထြက္မေတြ႔ရင္၊ အခန္းထဲမွာပဲ စာက်က္ေနရင္ အေဆာင္၀င္ရမဲ႔ အခ်ိန္နီးေနတာေတာင္ ကၽြန္မမ်က္ႏွာ မျမင္ရမခ်င္း မျပန္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အေဆာင္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်လို႔ အဆူခံထိမွာစိုးတာနဲ႔ မ်က္ႏွာစူပုတ္ပုတ္နဲ႔ ထမင္းစားခန္းမွာ ေရပဲထြက္ေသာက္သလိုလို၊ ဧည္႔ခန္းမွာ စာအုပ္ပဲ က်န္ခဲ႔သလိုလိုနဲ႔ မ်က္ႏွာထြက္ျပရတာေပါ့။ ကိုးကလဲ အဲဒီခါက်မွ ကၽြန္မေခါင္းကို ပုတ္ျပီး ေဒၚစိတ္ေကာက္လို႔ ေျပာျပီးျပန္တာ။

ကၽြန္မေက်ာင္းျပီးလို႔ တဘက္ကေန ေတာင္ၾကီးတကၠသို္လ္မွာ အေ၀းသင္စာေမးပြဲ ေျဖစရာနဲ႔ၾကံဴလာတာမို႔ ရွမ္းျပည္ျပန္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး က်န္ခဲ႔တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ကၽြန္မနဲ႔ တလပဲကြာတယ္။ သူလဲမိတၱီလာကို သင္တန္းဆင္းပြဲမတိုင္ခင္ သြားရတာပါပဲ။ ေနာက္ ဖုန္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ မပ်က္ခဲ႔ၾကဘူး။ မိသားစုခ်င္းခင္မင္ျပီးသားဆိုေတာ့ တေယာက္သတင္းကိုလဲ တေယာက္ မျပတ္ၾကားေနရတာပဲေလ။ ကၽြန္မ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ခဏပဲေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေရစက္မပါတာထင္တယ္။ တေယာက္ဒီေရာက္ရင္ တေယာက္က တျခားတေနရာေ၇ာက္သြားတယ္။

ကၽြန္မရဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲကို သူ႔ပတ္စပို႔ဆိုဒ္ ဓာတ္ပံုေလးထဲ႔ေပးခဲ႔တာ ေနာက္ဆံုးပဲ။ အဲဒီဓာတ္ပံုေလးကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ကမွ စိတ္ဆိုးျပီး ကက္ေၾကးနဲ႔ ညွပ္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ႔ တျခားပံုကိုေတာ့ ညီမေလး သိမ္းထားေပးလို႔ အခုထိရွိေနပါေသးတယ္။ သိပ္မၾကာေသးခင္က ညီမေလးကေတာင္ ထဲ႔လာေပးရမလားလို႔ စေနေသးတယ္။

ကိုးနဲ႔ကၽြန္မ စသိေတာ့ ကၽြန္မတို႔အသက္.ဆယ္႔ကိုးနဲ႔ ႏွစ္ဆယ္ပါ။ အခုဆို.ဆယ္စုႏွစ္တခုရွိခဲ႔ျပီေပါ့။ ဒါေပမဲ႔ ကိုးကလဲ ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာခဲ႔သလို ကၽြန္မကလဲ အခ်စ္ဆိုတာ မသိခဲ႔ပါဘူး။ ခိုင္ျမဲတဲ႔ သံေဃာဇဥ္တခုပဲ ရွိခဲ႔တယ္လို႔ အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေတြးမိသြားတယ္။ ထူးဆန္းတာ တခုေလးေတာ့ ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ခုခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေယာက္လံုး လက္မထပ္ေသး၊ ခ်စ္သူမထားေသးတာပါပဲ။ :))


ဒါပါပဲ။ကၽြန္မဇာတ္လမ္းက ဘာမွမရွိဘူး။ ထားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရည္းစားေတာ့ ဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဆံုခဲ႔ဖူးတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလး တခုပဲ။ ဗညား.ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္။ ဆက္ေရးဖို႔ မရွိေတာ့ပါေၾကာင္း။ အခုမွ ဗညား အစျပန္ေဖာ္လို႔ ကိုးကို တအား သတိရသြားတယ္။ :)

ကဲ.ေတာ္ျပီ..ကိုးျပီးေတာ့ တဆယ္၊ ဆယ္႕တစ္ေတြ မရွိပါေၾကာင္းလို႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္တယ္။