ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ..?

ေၾသာ္..ကိုေနညိဳရင့္ တဂ္လဲတဂ္တတ္ပါေပတယ္။ ေနာင္လာမဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ဘာျဖစ္မလဲတဲ႔။ မနက္ျဖန္ သန္ဘက္ခါေသမလား ရွင္မလားမသိ။ အခုေတာင္ ေနမေကာင္းတဲ႔ၾကားက ပိုစ္အသစ္ေလးကိုေတာ့ တင္မယ္ဆိုျပီး ေရးေနရတာ။ :( ပိုစ္႔မတင္တာၾကာလို႔ ေရတမာကလဲ တခုခုလြဲေနျပီလို႔ လာလာေအာ္ေနျပီ။ မၾကီးကီကလဲ တဂ္လိုက္ရမလားလို႔ ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ ေတာင္ေပၚသားကိုလဲ အေၾကြးကက်န္၊ အခုကိုေနညိဳၾကီးကလဲ တဂ္လိုက္တာ. ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကိစၥ။ ေတာင္ေပၚအေၾကြးကို ကိုသုေျႏၵအေၾကြးနဲ႔ ေပါင္းဆပ္မယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ မျမင္ရေသးတဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကိစၥရွင္းလိုက္ဦးမယ္။

၂၀၂၉ခုႏွစ္မွာေပါ့..ကၽြန္မတည္ေထာင္ထားတဲ႔ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းမွာ ကေလးေလးေတြကို ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပက္သက္တာကို သင္ေပးရင္း လိမၼာယဥ္ေက်းေလးေတြ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳ႕အျပည္႔ရွိတဲ႔ သူေတြျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးမယ္ေလ။ ဘာသာတရားဆိုတာ အေျခခံပဲေလ။ လူတေယာက္မွာ စိတ္ေကာင္းထားဖို႔က အဓိကအက်ဆံုးပဲ။ ဒါက ကၽြန္မယံုၾကည္ခ်က္ေလ။ ကေလးေတြဆိုတာ အနာဂတ္ရဲ႕အားထားရာေတြဆိုေတာ့ သူတို႔ဗီဇေလးေတြကို ေလ႔လာရင္း သူတို႔စိတ္ပါ၀င္စားတာေလးကို အျပည္႔အ၀ ေထာက္ပံ႔ေပးရင္ တိုးတက္လမ္းခ်ည္းပါပဲ။ ငါမိဘပဲဆိုျပီး ဒီလမ္းပဲေလ်ွ်ာက္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္ပါ၀င္စားမွဳ႔မရွိတဲ႔ အလုပ္တခုကို လုပ္ေနရရင္ ကေလးလဲ မေပ်ာ္၊ တိုးတက္မွဳ႔ဆိုတာ ေႏွာက္ေႏွးသြားမယ္ေလ။ မိဘဆိုေတာ့လဲ ကိုယ္႔သားသမီးကို ဆင္စီးျမင္းရံေစခ်င္တာကိုး။ အေကာင္းဆံုးပဲ ေပးခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ႔ လြဲမွားေနတဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ရွိေနတာေလးကို ကၽြန္မက ကေလးမိဘေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ဒီကေလးဆိုရင္ ဘယ္လို အေတြးအေခၚရွိတယ္။ ဘယ္လို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရင္ တိုးတက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေဆြးေႏြးမယ္။

အခုလက္ရွိၾကည္႔ရင္ေတာင္ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြက တျခားတိုင္းျပည္ကေလးေတြထက္ ဗဟုသုတ ပိုရွိပါတယ္။ ဥပမာေပါ့ေလ။ ဘာလူမ်ိဳးလဲလို႔ေမးတဲ႔အခါကိုပဲ ၾကည္႕ေလ။ ျမန္မာလို႔ ေျပာတာကို ဖီလစ္ပိုင္လို အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံတူတူခ်င္း မသိဘူးဆိုေတာ့ သိပ္အံ႔ၾသမိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆီက ကေလးေတြကို သြားေမး ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖျပ ေျပာျပလိုက္ဦးမယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳး ကမ ၻာနဲ႔ခ်ည္ျပီး သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ေရခံေကာင္းျပီးသား ကေလးေတြရွိတယ္ေလ။ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ တတ္ရင္ တိုးတက္လမ္းပါပဲ။ လူတေယာက္ခ်င္းစီကေန လူမ်ိဳး၊၊ ႏိုင္ငံ တစထက္တစ တိုးတက္မွာေလ။

ေငြေၾကးသာအဓိကယူတဲ႔ ကေလးထိန္းေပးရံဳသက္သက္ ေက်ာင္းေလးမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကိုယ္သာတတ္ႏိုင္ရင္ ေငြေၾကးခ်ိဳ႔တဲ႔သူေတြကိုေတာင္ ေခၚျပီး သင္ၾကားေပးခ်င္တာ။ ပညာအလွဴဆိုတာ အျမတ္ဆံုးေသာအလွဴတခုမွာ ပါတယ္ေလ။ သင့္တင့္မွ်တတဲ႔ ေစ်းႏွုဳန္းေလးတခုနဲ႔ ကေလးေတြအရည္အခ်င္းကို ငယ္ကေလးကတည္းက ေဖာ္ထုတ္ေပးမယ္။ ေစတနာအျပည္႔ပါတဲ႔ေက်ာင္းေလး၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲမခြဲတဲ႔ ညီမွ်တဲ႔ေနရာေလး၊ ကေလးတိုင္း ခ်စ္ခင္စည္းရံဳးတဲ႔ ကူညီတတ္တဲ႔စိတ္၊သူတပါးကို ရန္မရွာတတ္တဲ႔ ျဖဴစင္ေနေသးတဲ႔ သူတို႔ေလးေတြ စိတ္ထဲကို မွန္ကန္ေတြးေခၚသင့္တာေလးကို သြင္းေပးႏိုင္ရင္ပဲ ေက်နပ္တဲ႔ ပီတိစားမဲ႔ ေက်ာင္းေလး တည္ေဆာက္မယ္။ ကေလးဆိုတာမ်ိဳးက အိုးေကာင္းေလးေတြ ရေအာင္ ျဖစ္လာေအာင္ ပံုသြင္းႏိုင္တဲ႔အခ်ိန္အရြယ္ေလးေလ။ ကေလးေလးေတြ စိတ္ကို ေသခ်ာျမင္တတ္ေအာင္ ၾကည္႔ႏိုင္တဲ႔ ေက်ာင္းကေလးေပါ့။

ကဲ.ဘယ္လိုလဲ။ လာမဲ႔အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က်ရင္ ကေလးအားလံုးကို ဒီလိုမပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ေသြး ၊ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္က ကေလးေတြကိုေတာ့ သင္ေပးႏိုင္တဲ႔သူတေယာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ :)) တျခားျဖစ္ခ်င္တာေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါပဲ။

ကိုေနညိဳရင့္လဲ ေက်နပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲ..မေဟသီအေအာ္မခံရခင္ ကေလးေလးကို ကၽြန္မေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္း လာပို႔ဖို႔ မေမ႔နဲ႔ေနာ္။ ဒါမွ မေဟသီရဲ႕ အျပံဳးေလးရမွာ:)) အခုကတည္းက စာရင္းေပးခ်င္သူမ်ားကိုလဲ စတင္လက္ခံေနျပီဆိုတာ သတင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ့။။။။