ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာတစ္ဦးျငီးခ်င္း(၃)

ကဲ ဒုတိယအၾကိမ္ kish island ေလးကို သြားရတာကေတာ့ မတ္လ.၃ရက္ေန႔ေလးမွာေပါ့။ ဒီတခါသြားရတာ အရင္တခါလို ေၾကာက္မေနေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ညစ္တာေလးပဲရွိတယ္။ မသြားခင္ေလး စိတ္ေလးေနတာပဲရွိတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ဘုရားစာကို အရင္ကထက္ ပိုရြတ္ေနမိတယ္။ ေန႔လည္တစ္နာရီေက်ာ္မွာေတာ့ အေဒၚက ေလဆိပ္လို္က္ပို႔ေတာ့ ေမာင္၀မ္းကြဲ အစိုင္းနဲ႔ အေဒၚသူငယ္ခ်င္း မဦးတို႔ပါ လိုက္ပို႔ေပးၾကတယ္ေလ။

အင္းးေျပာမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ Rambo-4 အက်ိဳးေပးလိုက္ပံုက ကားေပၚမွာ မဦးနဲ႔ အစိုင္းက Ramboအေၾကာင္းေျပာတာ အားရပါးရနဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္မနဲ႔ အေဒၚကလဲ မၾကည္႕ရေသးေတာ့ နားေထာင္လိုက္တာ သူတို႔အေျပာထဲေမ်ာသြားတာ့ပါပဲ။ အဲဒီခ်ိန္မွာ မီးပြိဳင့္ခမ္းလွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ မီးစိမ္းကေန အ၀ါေျပာင္းရန္ အခ်က္ျပေတာ့ အေဒၚက ကၽြန္မကို “ ဖူး.ပိြဳင့္လြတ္ႏိုင္သလား” တဲ႔။ ကၽြန္မကလဲ တခ်က္ပဲၾကည္႕လိုက္ျပီး လြတ္တယ္ေပါ့။ အမွန္လဲ မီပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေဒၚက အရွိန္ျမွင့္လိုက္ေရာ.ေရွ႔က ကားက ၀ါေတာင္ မ၀ါေသးဘူး။ ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ေတာ့ သြားျပီဆိုတာပဲ သိလိုက္တယ္။ အရွိ္န္က တအားျပင္းေနေတာ့ ဘရိတ္အုပ္လဲ မမီေတာ့ဘူး။ မ်က္စိကို စံုသာမွိတ္ခ်ျပီး ဘုရားသာတလိုက္ေတာ့တယ္။ ၀ုန္းကနဲ႔ တခ်က္ၾကားျပီ ခဏျငိမ္သြားမွ မ်က္စိဖြင့္ေတာ့ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္အရင္ၾကည္႕ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ နည္းနည္းေလး ေဆာင့္မိတာပဲရွိတယ္။ ေနာက္ အေဒၚကို ကမန္းကတန္းၾကည္႕လိုက္ေတာ့လဲ စီယာတိုင္ကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ထားျပီး ေခါင္းငံု႔ထားတယ္။ ေနာက္ေမာ့လာေတာ့ ဘာမွမျဖစ္၊ ေနာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ မဦးနဲ႔ အစိုင္းလဲံ ဘာမွမျဖစ္နဲ႔ဗ်ာ။ ကံေတာ္ေတာ္ၾကီးေပလို႔ပဲေနာ္။ ကားေရွ႔ပိုင္းကေတာ့ ရစရာမရွိ ပ်က္စီးသြားတာ ကားထဲပါတဲ႔သူေတြ တစ္ေယာက္မွ ဘာမွမျဖစ္တာ အံ႔ၾသလို႔မဆံုးဘူး။

အဲဒီလို ကားမတိုက္ခင္ေလး မဦးနဲ႔ အစိုင္း လုေျပာေနတာက ရမ္ဘိုကြာတဲ႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား အျမင္ကတ္တယ္မသိ။ ပစ္လိုက္တဲ႔မွ်ားတိုင္းက နဖူးကို ရႊီးးးးးးးဆိုျပီး အထိပဲ ေရာက္လိုက္တယ္။ ကားလဲ ၀ုန္းကနဲ႔ တိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ သူတို႔ အားရပါးရေျပာေနလိုက္တဲ႔ ရမ္ဘိုအေၾကာင္း ေမ်ာသြားလိုက္တာ kish မေရာက္ပဲ ေဆးရံုေရာက္ကိန္းျဖစ္ပါပဲ။

ကၽြန္မကလဲ မသြားလို႔မျဖစ္ဘူး။ အမွန္ဆို ကၽြန္မရွိေနေတာ့ ဘာေျပာေျပာ တူအရီးႏွစ္ေယာက္ တုိုင္ပင္လို႔ရတာေပါ့ေနာ္။ အခုေတာ့ အေဒၚပဲ ေျဖရွင္းရတာဆိုေတာ့ စိတ္လဲမေကာင္းဘူး။ စိတ္ထဲမွာလဲ ေတြးလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ေလးေနတာ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ တန္႔သြားလို႔ေပါ့။ kish မွာ ဘာမွမျဖစ္ရင္ ျပီးတာပဲေလလို႔ ေျဖေတြးတာ သရဲေျခာက္တဲ႔ အခန္းမွာ ေနရေတာ့တာပါပဲ။

ဒီတေခါက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတူတူေနရတဲ႔ ဖီလစ္ပိုင္ေတြက သေဘာေကာင္း ၊ ကူညီတတ္သလို၊ အားလံုးက ေအးေဆးသမားေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေလဆိပ္မွာ ခင္လာတာေလ။ အေဒၚၾကီးႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ ေရာက္တဲ႔ညမွာ ၾကိဳေရာက္ေနတဲ႔ ဖီလစ္ပိုင္မေလး ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္မတို႔ေရာက္လာတာ တအား၀မ္းသာတဲ႔ပံုစံနဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ သူတို႔ေျပာေနေတာ့ ကၽြန္မတေယာက္တည္း ဘာမွမသိပဲ အိပ္ခ်င္တာနဲ႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတယ္။ တေရးႏိုးလာေတာ့ အားလံုးက ဧည္႔ခံမွာစုထိုင္ျပီး စကားေျပာေနၾကတယ္။ ကၽြန္မလဲ ထျပီး မအိပ္ၾကဘူးလား လို႔ေမးေတာ့ သူတို႔က မအိပ္ခ်င္ဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္ေနလား။ဘာညာနဲ႔ေမးေတာ့။ ကၽြန္မလဲ ဟုတ္ကဲ႔ ၊ အိပ္လို႔ေကာင္းတယ္ေပါ့။

ေနာက္ကၽြန္မလဲ ဆက္မအိပ္ခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ထိုင္စကားေျပာေနတုန္း အခန္းထဲကေန ညီးသံလိုလို၊ ေဟာက္သံလိုလို ၾကားလိုက္တယ္။ရုတ္တရက္ လူက တအားလန္႔သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခဏက ကၽြန္မတေယာက္ထဲ အခန္းထဲမွာရွိေနတာေလ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မနဲ႔ ေလဆိပ္မွာ ခင္လာတဲ႔ အန္တီၾကီးက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ကၽြန္မကို ဖက္ထားလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တခါမွလဲ မၾကံဳဖူးေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့လို႔။ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ရည္က က်လာပါေရာ။ တညလံုးဘယ္သူမွ မအိပ္ၾကဘူး။ ကၽြန္မကေျပာတယ္။ အခန္းေျပာင္းရေအာင္။ သြားေျပာျပီးေျပာင္းရေအာင္ ဆိုေတာ့ အရင္ၾကိဳေရာက္ေနတဲ႔သူေတြက ေျပာျပီးျပီတဲ႔။ သူတို႔ဘာသာအရ ယံုၾကည္မွဳ႔မရွိဘူးတဲ႔။ ေနာက္အခန္းေတြကလဲ ျပည္႔ေနျပီတဲ႔။

ကၽြန္မကို သူတို႔မေျပာတာက ေရာက္ကတည္းက အိပ္ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ သိသြားရင္ ေၾကာက္ျပီး အိပ္မရမွာစိုးလို႔မေျပာတာတဲ႔။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ကၽြန္မတေယာက္တည္း အခန္းမွာ အိပ္ေနတုန္း လာမေျခာက္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။

ဒီဒုတိယအေခါက္မွာေတာ့ ဗီဇာရတာကလဲ ျမန္လို႔ ႏွစ္ရက္ပဲေနခဲ႔ရတယ္။ အတူတူလာတဲ႔ အန္တီတို႔နဲ႔ပဲ တူတူျပန္ရေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ အရင္ၾကိဳေရာက္ေနတဲ႔ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဗီဇာမေရာက္လာေသးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပန္ေတာ့ ငိုျပီးက်န္ခဲ႔တယ္။ သနားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားငယ္က်န္ခဲ႔လိုက္မလဲေနာ္။ သူတပါးတိုင္းျပည္ ေေရာက္သြားရင္ မိန္းကေလးတေယာက္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ သတိၱရွိပါတယ္ ေျပာေျပာ အဆင္မေျပႏိုင္ပါဘူး။ တအား သတိနဲ႔ ေန၊စား၊ သြားမွ ေတာ္ခါက်တာေပါ့ေနာ္။

ဒီတေခါက္ kish အသြားမွာ ကံေကာင္းလို႔ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္သလို ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး ဧည္႔ခန္းမွာပဲ ထိုင္ေနရ။ အိ္ပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ခဏေလး လူမွီျပီး ေမွးခဲ႔ရတယ္။

Kish ကိုသြားဖူးတဲ႔သူနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း သိရတာက ထပ္မသြားခ်င္ဘူး။ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ Kish ထြက္ရမွာ ေၾကာက္တဲ႔သူခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲၾကံဳေတြ႔ရတာ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးမွတ္ပါတယ္။ ဘုရားတရားနဲ႔ မိဘေမတၱာပို႔သမွဳ႔ေတြေၾကာင့္လို႔ အျမဲမွတ္ယူတယ္။

ကဲ.ကၽြန္မရဲ႕ Kish Island အေၾကာင္းေလးက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္အပိုင္းမွာ အခုလက္ရွိအလုပ္ရဲ႕ထူးဆန္းတဲ႔အင္တာဗ်ဴး၊ ဒူဘိုင္းရာသီဥတုနဲ႔ တျခားအေၾကာင္းေလးကို ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရသေလာက္ေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။။

ဆက္ရန္..