မက္မက္ေပါ့..တီတီငံုကို ဘာေတြေမးတယ္မသိဘူး။ ကဲ.မက္မက္က သိခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လဲ ဥာဏ္မီသေလာက္ေလးနဲ႔ ေျပာမယ္ေနာ္။
ေမြးခါစကေန မူၾကိဳေက်ာင္းမတက္ခင္ အခ်ိန္ထိေလးမွာေတာ့ မိသားစုညီအကိုေမာင္ႏွမေဆြမ်ိဳးေတြကို ခ်စ္တယ္ေပါ့။ သိပ္ျဖဴစင္သလို ေအးျမတယ္။ ေနာက္ေက်ာင္းလဲတက္ေရာ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းသင္းေတြကို ခင္ရ၊ ၾကာလာေတာ့ သံေဃာဇဥ္ေၾကာင့္ ခ်စ္ရျပန္ေရာ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္း သူမ်ားကို ကိုယ္႔ထက္ပိုခင္သြားမွာ မလိုခ်င္ဘူး။ ဒါကလဲ ျဖဴစင္စြာေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ခ်စ္ခဲ႔တာေပါ့။ ဆရာ ၊ ဆရာမ ကိုလဲ ခ်စ္လိုက္ရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က တကယ္ျဖဴစင္တာပါ။ ပူေလာင္မွဳ႔မရွိတဲ႔ အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ျပတာေပါ့။
ေနာက္အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ သူတို႔ခ်စ္သူခင္ပြန္းေတြနဲ႔ အဆင္မေျပရင္ ကၽြန္မကို “ဘယ္ေတာ့မွ ရည္းစားမထားနဲ႔ ။ ေယာက်္ားမယူနဲ႔။ သူတို႔အတၱသမားေတြ။ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲ..သူတို႔လဲ အခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပေနရင္ ဒီအပ်ိဳၾကီးက ဘာမွနားမလည္ပါဘူး ဆိုျပီးအေျပာခံရျပန္တယ္။ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ေနေနတာ ဟိုလိုလုပ္ပါလား ၊ ဒီလိုလုပ္ပါလားနဲ႔ ေတြ႔ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၿပာဖူးတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀တစ္ခုလံုးစာ အတြက္မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခုပါတဲ႔။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ အိမ္ေထာင္က်လို႔ ပိုက္ဆံမရွိရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ၿပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ခ်သြားတတ္တယ္တဲ႔။ ( သင္ေပးၾကတာေလ။။) အဲဒါက မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာတာ။အဲ. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ( ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ေပါ့) က်ေတာ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားက တကယ္ၿပည္႔စံုတယ္တဲ႔။ :P အဲဒီလို ေၿပာၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ သိဘူး။ ၀ါးတားတားပဲ။
အဲဒိလို အခုခ်ိန္ထိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနလာၿပီးမွ သေဘာက်လာတာက အခ်စ္မဟုတ္ဘူး။ သံေဃာဇဥ္ကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ခ်စ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆိုပါ။ သံေဃာဇဥ္နဲ႔သာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျပတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဒီသံေဃာဇဥ္ကေန ခ်စ္တဲ႔ဘက္ဆီ ေရာက္သြားတတ္တယ္ေနာ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေၿပာင္းလဲသြားမွန္း မသိဘူး။ အဲဒီခါက်ေတာ့ အရင္ကေအးၿမပါတယ္ဆိုတဲ႔ သံေဃာဇဥ္ကေန ပူေလာင္မွဳ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ရရွိလာေရာ။ ဒါေပမဲ႔လဲ အဲဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လိုခ်င္တာေလ။ လိုလိုလားလား လက္ခံထားတယ္ေလ။ တခါတေလက်ေတာ့ သိပ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဘာလို႔ စိတ္ပ်က္မိတယ္လို႔ ေၿပာတာလဲဆိုေတာ့ မာနနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လက္မခံခ်င္လို႔။ဘာလို႔ စခ်စ္မိတာလဲ ? ဘယ္လို အခ်စ္ဆိုတာ ခံစားမိလာတာလဲဆိုရင္ ..သနားတာက စမယ္၊ သူ႕အရည္အခ်င္း ၊ စိတ္သေဘာထားေတြကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ရာကေန ၿဖစ္မယ္။ ေသခ်ာမသိဘူး။ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခကိုေၿပာတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေၿပာတာေပါ့.ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ေၿပာရခက္တယ္လို႔။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေၿပာတယ္။ သာယာမွဳနဲ႔ တကယ္႔အခ်စ္က မတူဘူးတဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ မခြဲၿခားႏိုင္ဘူးတဲ႔။ အဲဒါေတာ့ မသိလို႔ မေရးေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မသေဘာက်တဲ႔ ပိုစ္႔ေလးတပုဒ္ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေအာင္ဦး(ဓမၼရသ) ေရးတဲ႔ “ခ်စ္တတ္ၾကရေအာင္” ဆိုတဲ႔ပိုစ္႔ေလးပါ။ အဲဒါ ေအာင္ဦးဆီက ခြင့္ေတာင္းျပီး ကၽြန္မျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။
"သဒၶါေမတၱာေရွ႕႐ႈကာ ခ်စ္တာျမင့္ျမတ္သည္။ သတိဉာဏ္ယွဥ္ မုန္းတက္လ်င္ ၀ဋ္ခြင္လြတ္ ေျမာက္သည္။ ဘ၀တုိင္းမွာ ေစာင္းေျမာင္းကာ မဲ့တာကင္းပါေစ။ ဘ၀တုိင္းမွာ မူးယစ္ကာ ေသာက္တာကင္းပါေစ”ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက အခ်စ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို က်ေနာ္တုိ႔ လူမွန္းသိတက္စအရြယ္ထဲက ၾကားသိခဲ့ရတာပါ။ “ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ ငါ့သားေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ အဖိုးကလည္း အဘြားကို ခ်စ္တယ္ေျပာမွာဘဲ..စသျဖင့္ေပါ႔”။ ေနာက္ပိုင္းသိလာျပန္ေတာ့လည္း “အခ်စ္ဆုိတာ ပကတိ အေနအထားအတုိင္းရွိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဆုိးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ရဲ႕အမွန္အတိုင္း ခ်စ္တက္ဖုိ႔ပဲလိုတယ္။ ဘာလုပ္ေပးမွ ဘယ္လိုျဖစ္မွ ခ်စ္မယ္ဆုိတဲ့ အတၱကိုေစခိုင္းတာမ်ိဳးက်ေတာ့ အခ်စ္လို႔မေခၚေတာ့ဘူး”တဲ့။ “အခ်စ္ဆုိတာ ပူေလာင္တဲ့ မီးေတာက္ငယ္တစ္ခု ေမတၱာဟာေအးျမတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းငယ္တစ္ခု” စတဲ့ သီခ်င္းစာသားလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြက အခ်စ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိၾကတယ္။ ဓမၼအျမင္နဲ႔ၾကည္ရင္ အခ်စ္ဆုိတာက ေလာဘပါပဲ။ ေလာကမွာ ခ်စ္ျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ သားခ်စ္၊ သမီးခ်စ္၊ ဇနီးခ်စ္၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမခ်စ္ စသျဖင့္ေပါ႔။
သစၥာေလးပါးမွာ ေလာဘ ဆုိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကို သမုဒယ လို႔သံုးပါတယ္။ သမုဒယဆုိတာကေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒုကၡေလာင္းလို႔ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွာ ေရးသား ထားပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေလာဘေၾကာင့္ပဲ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ဒုကၡနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕ၿပီး တ၀ဲ၀ဲ လည္လည္ ျဖစ္ေနရတာပါ။ အခ်စ္ႀကီးရင္ ဒုကၡၾကီးမယ္၊ အခ်စ္နည္းရင္ ဒုကၡနည္းမယ္၊ အခ်စ္မရွိရင္ေတာ့ ဒုကၡလည္း မရွိေတာ့ဘူးေပါ႔။ (ဒါက အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္လာရမဲ့ ဒုကၡေတြကို ေျပာတာပါ)။ ခ်စ္မိၾကၿပီဆုိရင္ အခ်စ္ႏြံ႔က ႐ုန္းႏိုင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ “အခ်စ္အခ်စ္၊ ခ်စ္တုိင္းခ်စ္၍၊ ခ်စ္ေလခ်စ္ေလ၊ ခ်စ္မေျပတည္း။ ဆားငန္ေရေနာက္၊ ငတ္တုိင္းေသာက္က၊ ေသာက္ေလေသာက္ေလ၊ ငတ္မေျပသို႔၊ ေပမအရာ တဏွာဖြဲ႕ရစ္၊ ထုိအခ်စ္လည္း အျပစ္မျမင္ မဆင္ျခင္ပဲ၊ ခ်စ္လွ်င္ေပ်ာ္ႏိုး၊ ခ်စ္စပ်ိဳးသည္၊ ခ်စ္႐ိုး ခ်စ္စဥ္ ခ်စ္လမ္းတည္း” လို႔ ေရးစပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေသခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာလည္း သားသမီး၊ ဇနီးမယားအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈ၊ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈေတြေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘ၀ ေရာက္သြားရတာေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္းတစ္ပါး မိမိရဲ႕ သကၤန္းအသစ္ေလး အေပၚစြဲလန္းမိတဲ့အတြက္ အဲဒီသကၤန္းေပၚမွာ (၇)ရက္ “သန္း” ျဖစ္ခဲ့ရပါ တယ္။ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈေတြဟာ အပါယ္လမ္းအတြက္ ၀င္ေပါက္တံခါး တစ္ခုန႔ဲ တူေနသလိုပါပဲ။ ပံုေသေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ေၾကာင့္ သီလေစာင့္ထိန္းသြားတဲ့ သူေတြကိုလည္း ေတြ႕ဘူးပါတယ္။ (ခ်စ္သူက ဘီယာမေသာက္ပါနဲ႔ေျပာလို႔ လံုး၀ မေသာက္ ေတာ့တာမ်ိဳးပါ)။
ျမတ္စြာဘုရားက တရားဦး ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္မွာ “ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ” (ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူမ်ားနဲ႔ ေ၀းကြာရျခင္းသည္ ဒုကၡ)၊ “အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ” (မခ်စ္မႏွစ္သက္သူမ်ားနဲ႔ အတူေနရျခင္းသည္ ဒုကၡ)၊ လို႔ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူနဲ႔ ဘယ္သူမွ ေကြကြင္းမေနခ်င္ၾကပါဘူး။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြနဲ႔ ဘ၀သံသရာမွာ ပါရမီျဖည့္ ဖက္အျဖစ္ လက္တြဲသြားခ်င္ရင္လည္း နည္းလမ္းေလး ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေျပာျပပါ မယ္။ ယခုဘ၀မွာ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ၾကေသာ သူႏွစ္ေယာက္က ေနာင္ဘ၀မွာလည္း အၿမဲမ ကြဲ၊ မကြာ ျဖစ္ခ်င္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သဒၶါ၊ သီလ၊ စာဂ ပညာအရာတုိ႔ တူေစရပါ မယ္။ တစ္ေယာက္က သဒၶါေကာင္းရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း သဒၶါေကာင္းရပါမယ္။ တစ္ေယာက္က သီလစင္ၾကယ္ရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း သီလစင္ၾကယ္ရပါမယ္။ တစ္ ေယာက္ရဲ႕ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းကို တစ္ေယာက္က မတားျမစ္ရဘူး။ မယ္ကလွဴတာကို ေမာင္ကၾကည္ျဖဴတာမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ စမ္းေရေတြအတူ ေသာက္ ပန္းေတြအတူေကာက္ၿပီး ပါရမီျဖည့္ဖက္ဘ၀ ဟန္းနီးမြန္းခရီးသည္မ်ား ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကို ခိုင္ၿမဲစြာက်င့္သံုးရပါမယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ သူတစ္ပါးခ်စ္ ေနဖုိ႔ထက္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ေနဖုိ႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးက ဘုရားရွင္အား “အဘယ္သူသည္ မိမိကုိယ္ကို ခ်စ္ရာေရာက္၍ အဘယ္သူသည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္ရာေရာက္ပါသနည္း” လို႔ေမးပါတယ္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက “အၾကင္သူသည္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါးတုိ႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ေျပာဆုိၾကံစည္ေနလ်င္ မိမိကုိယ္ကို မခ်စ္ရာေရာက္၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး သံုးပါးလံုးျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္တရားတုိ႔ကို ေရွာင္၍ သုစ႐ိုက္တ ရားတို႔ကိုျပဳေနလ်င္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ရာေရာက္၏” လို႔ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူ၊ သားသမီး၊ ဇနီးမယား၊ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားအေပၚ အခ်စ္ေလ်ာ့ၿပီး သုစ႐ိုက္ တရားမ်ားလိုက္နာက်င့္သံုးကာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသင့္ပါတယ္။
ေမြးခါစကေန မူၾကိဳေက်ာင္းမတက္ခင္ အခ်ိန္ထိေလးမွာေတာ့ မိသားစုညီအကိုေမာင္ႏွမေဆြမ်ိဳးေတြကို ခ်စ္တယ္ေပါ့။ သိပ္ျဖဴစင္သလို ေအးျမတယ္။ ေနာက္ေက်ာင္းလဲတက္ေရာ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းသင္းေတြကို ခင္ရ၊ ၾကာလာေတာ့ သံေဃာဇဥ္ေၾကာင့္ ခ်စ္ရျပန္ေရာ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္း သူမ်ားကို ကိုယ္႔ထက္ပိုခင္သြားမွာ မလိုခ်င္ဘူး။ ဒါကလဲ ျဖဴစင္စြာေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ခ်စ္ခဲ႔တာေပါ့။ ဆရာ ၊ ဆရာမ ကိုလဲ ခ်စ္လိုက္ရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က တကယ္ျဖဴစင္တာပါ။ ပူေလာင္မွဳ႔မရွိတဲ႔ အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ျပတာေပါ့။
ေနာက္အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ သူတို႔ခ်စ္သူခင္ပြန္းေတြနဲ႔ အဆင္မေျပရင္ ကၽြန္မကို “ဘယ္ေတာ့မွ ရည္းစားမထားနဲ႔ ။ ေယာက်္ားမယူနဲ႔။ သူတို႔အတၱသမားေတြ။ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲ..သူတို႔လဲ အခ်င္းခ်င္း အဆင္ေျပေနရင္ ဒီအပ်ိဳၾကီးက ဘာမွနားမလည္ပါဘူး ဆိုျပီးအေျပာခံရျပန္တယ္။ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ေနေနတာ ဟိုလိုလုပ္ပါလား ၊ ဒီလိုလုပ္ပါလားနဲ႔ ေတြ႔ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၿပာဖူးတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀တစ္ခုလံုးစာ အတြက္မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခုပါတဲ႔။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ အိမ္ေထာင္က်လို႔ ပိုက္ဆံမရွိရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ၿပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ခ်သြားတတ္တယ္တဲ႔။ ( သင္ေပးၾကတာေလ။။) အဲဒါက မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာတာ။အဲ. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ( ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ေပါ့) က်ေတာ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားက တကယ္ၿပည္႔စံုတယ္တဲ႔။ :P အဲဒီလို ေၿပာၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ သိဘူး။ ၀ါးတားတားပဲ။
အဲဒိလို အခုခ်ိန္ထိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနလာၿပီးမွ သေဘာက်လာတာက အခ်စ္မဟုတ္ဘူး။ သံေဃာဇဥ္ကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ခ်စ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆိုပါ။ သံေဃာဇဥ္နဲ႔သာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျပတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ဒီသံေဃာဇဥ္ကေန ခ်စ္တဲ႔ဘက္ဆီ ေရာက္သြားတတ္တယ္ေနာ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေၿပာင္းလဲသြားမွန္း မသိဘူး။ အဲဒီခါက်ေတာ့ အရင္ကေအးၿမပါတယ္ဆိုတဲ႔ သံေဃာဇဥ္ကေန ပူေလာင္မွဳ႔ ခံစားခ်က္ေတြ ရရွိလာေရာ။ ဒါေပမဲ႔လဲ အဲဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လိုခ်င္တာေလ။ လိုလိုလားလား လက္ခံထားတယ္ေလ။ တခါတေလက်ေတာ့ သိပ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဘာလို႔ စိတ္ပ်က္မိတယ္လို႔ ေၿပာတာလဲဆိုေတာ့ မာနနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ဒီပူေလာင္မွဳ႔ကို လက္မခံခ်င္လို႔။ဘာလို႔ စခ်စ္မိတာလဲ ? ဘယ္လို အခ်စ္ဆိုတာ ခံစားမိလာတာလဲဆိုရင္ ..သနားတာက စမယ္၊ သူ႕အရည္အခ်င္း ၊ စိတ္သေဘာထားေတြကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ရာကေန ၿဖစ္မယ္။ ေသခ်ာမသိဘူး။ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခကိုေၿပာတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေၿပာတာေပါ့.ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ေၿပာရခက္တယ္လို႔။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေၿပာတယ္။ သာယာမွဳနဲ႔ တကယ္႔အခ်စ္က မတူဘူးတဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ မခြဲၿခားႏိုင္ဘူးတဲ႔။ အဲဒါေတာ့ မသိလို႔ မေရးေတာ့ဘူး။
ကၽြန္မသေဘာက်တဲ႔ ပိုစ္႔ေလးတပုဒ္ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေအာင္ဦး(ဓမၼရသ) ေရးတဲ႔ “ခ်စ္တတ္ၾကရေအာင္” ဆိုတဲ႔ပိုစ္႔ေလးပါ။ အဲဒါ ေအာင္ဦးဆီက ခြင့္ေတာင္းျပီး ကၽြန္မျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။
"သဒၶါေမတၱာေရွ႕႐ႈကာ ခ်စ္တာျမင့္ျမတ္သည္။ သတိဉာဏ္ယွဥ္ မုန္းတက္လ်င္ ၀ဋ္ခြင္လြတ္ ေျမာက္သည္။ ဘ၀တုိင္းမွာ ေစာင္းေျမာင္းကာ မဲ့တာကင္းပါေစ။ ဘ၀တုိင္းမွာ မူးယစ္ကာ ေသာက္တာကင္းပါေစ”ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက အခ်စ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို က်ေနာ္တုိ႔ လူမွန္းသိတက္စအရြယ္ထဲက ၾကားသိခဲ့ရတာပါ။ “ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ ငါ့သားေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ အဖိုးကလည္း အဘြားကို ခ်စ္တယ္ေျပာမွာဘဲ..စသျဖင့္ေပါ႔”။ ေနာက္ပိုင္းသိလာျပန္ေတာ့လည္း “အခ်စ္ဆုိတာ ပကတိ အေနအထားအတုိင္းရွိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဆုိးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ရဲ႕အမွန္အတိုင္း ခ်စ္တက္ဖုိ႔ပဲလိုတယ္။ ဘာလုပ္ေပးမွ ဘယ္လိုျဖစ္မွ ခ်စ္မယ္ဆုိတဲ့ အတၱကိုေစခိုင္းတာမ်ိဳးက်ေတာ့ အခ်စ္လို႔မေခၚေတာ့ဘူး”တဲ့။ “အခ်စ္ဆုိတာ ပူေလာင္တဲ့ မီးေတာက္ငယ္တစ္ခု ေမတၱာဟာေအးျမတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းငယ္တစ္ခု” စတဲ့ သီခ်င္းစာသားလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြက အခ်စ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိၾကတယ္။ ဓမၼအျမင္နဲ႔ၾကည္ရင္ အခ်စ္ဆုိတာက ေလာဘပါပဲ။ ေလာကမွာ ခ်စ္ျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ သားခ်စ္၊ သမီးခ်စ္၊ ဇနီးခ်စ္၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမခ်စ္ စသျဖင့္ေပါ႔။
သစၥာေလးပါးမွာ ေလာဘ ဆုိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကို သမုဒယ လို႔သံုးပါတယ္။ သမုဒယဆုိတာကေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒုကၡေလာင္းလို႔ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွာ ေရးသား ထားပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေလာဘေၾကာင့္ပဲ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ ဒုကၡနဲ႔မိတ္ဖြဲ႕ၿပီး တ၀ဲ၀ဲ လည္လည္ ျဖစ္ေနရတာပါ။ အခ်စ္ႀကီးရင္ ဒုကၡၾကီးမယ္၊ အခ်စ္နည္းရင္ ဒုကၡနည္းမယ္၊ အခ်စ္မရွိရင္ေတာ့ ဒုကၡလည္း မရွိေတာ့ဘူးေပါ႔။ (ဒါက အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္လာရမဲ့ ဒုကၡေတြကို ေျပာတာပါ)။ ခ်စ္မိၾကၿပီဆုိရင္ အခ်စ္ႏြံ႔က ႐ုန္းႏိုင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ “အခ်စ္အခ်စ္၊ ခ်စ္တုိင္းခ်စ္၍၊ ခ်စ္ေလခ်စ္ေလ၊ ခ်စ္မေျပတည္း။ ဆားငန္ေရေနာက္၊ ငတ္တုိင္းေသာက္က၊ ေသာက္ေလေသာက္ေလ၊ ငတ္မေျပသို႔၊ ေပမအရာ တဏွာဖြဲ႕ရစ္၊ ထုိအခ်စ္လည္း အျပစ္မျမင္ မဆင္ျခင္ပဲ၊ ခ်စ္လွ်င္ေပ်ာ္ႏိုး၊ ခ်စ္စပ်ိဳးသည္၊ ခ်စ္႐ိုး ခ်စ္စဥ္ ခ်စ္လမ္းတည္း” လို႔ ေရးစပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေသခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာလည္း သားသမီး၊ ဇနီးမယားအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈ၊ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈေတြေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘ၀ ေရာက္သြားရတာေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္းတစ္ပါး မိမိရဲ႕ သကၤန္းအသစ္ေလး အေပၚစြဲလန္းမိတဲ့အတြက္ အဲဒီသကၤန္းေပၚမွာ (၇)ရက္ “သန္း” ျဖစ္ခဲ့ရပါ တယ္။ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းမႈေတြဟာ အပါယ္လမ္းအတြက္ ၀င္ေပါက္တံခါး တစ္ခုန႔ဲ တူေနသလိုပါပဲ။ ပံုေသေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ေၾကာင့္ သီလေစာင့္ထိန္းသြားတဲ့ သူေတြကိုလည္း ေတြ႕ဘူးပါတယ္။ (ခ်စ္သူက ဘီယာမေသာက္ပါနဲ႔ေျပာလို႔ လံုး၀ မေသာက္ ေတာ့တာမ်ိဳးပါ)။
ျမတ္စြာဘုရားက တရားဦး ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္မွာ “ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ” (ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူမ်ားနဲ႔ ေ၀းကြာရျခင္းသည္ ဒုကၡ)၊ “အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ” (မခ်စ္မႏွစ္သက္သူမ်ားနဲ႔ အတူေနရျခင္းသည္ ဒုကၡ)၊ လို႔ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူနဲ႔ ဘယ္သူမွ ေကြကြင္းမေနခ်င္ၾကပါဘူး။ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြနဲ႔ ဘ၀သံသရာမွာ ပါရမီျဖည့္ ဖက္အျဖစ္ လက္တြဲသြားခ်င္ရင္လည္း နည္းလမ္းေလး ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေျပာျပပါ မယ္။ ယခုဘ၀မွာ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ၾကေသာ သူႏွစ္ေယာက္က ေနာင္ဘ၀မွာလည္း အၿမဲမ ကြဲ၊ မကြာ ျဖစ္ခ်င္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သဒၶါ၊ သီလ၊ စာဂ ပညာအရာတုိ႔ တူေစရပါ မယ္။ တစ္ေယာက္က သဒၶါေကာင္းရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း သဒၶါေကာင္းရပါမယ္။ တစ္ေယာက္က သီလစင္ၾကယ္ရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း သီလစင္ၾကယ္ရပါမယ္။ တစ္ ေယာက္ရဲ႕ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းကို တစ္ေယာက္က မတားျမစ္ရဘူး။ မယ္ကလွဴတာကို ေမာင္ကၾကည္ျဖဴတာမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ စမ္းေရေတြအတူ ေသာက္ ပန္းေတြအတူေကာက္ၿပီး ပါရမီျဖည့္ဖက္ဘ၀ ဟန္းနီးမြန္းခရီးသည္မ်ား ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကို ခိုင္ၿမဲစြာက်င့္သံုးရပါမယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ သူတစ္ပါးခ်စ္ ေနဖုိ႔ထက္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ေနဖုိ႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးက ဘုရားရွင္အား “အဘယ္သူသည္ မိမိကုိယ္ကို ခ်စ္ရာေရာက္၍ အဘယ္သူသည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္ရာေရာက္ပါသနည္း” လို႔ေမးပါတယ္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက “အၾကင္သူသည္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါးတုိ႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္တုိ႔ကို ျပဳလုပ္ေျပာဆုိၾကံစည္ေနလ်င္ မိမိကုိယ္ကို မခ်စ္ရာေရာက္၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး သံုးပါးလံုးျဖင့္ ဒုစ႐ိုက္တရားတုိ႔ကို ေရွာင္၍ သုစ႐ိုက္တ ရားတို႔ကိုျပဳေနလ်င္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ရာေရာက္၏” လို႔ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူ၊ သားသမီး၊ ဇနီးမယား၊ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားအေပၚ အခ်စ္ေလ်ာ့ၿပီး သုစ႐ိုက္ တရားမ်ားလိုက္နာက်င့္သံုးကာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသင့္ပါတယ္။
26 comments:
နံပါတ္ တစ္
၁၁၁၁
ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ တစ္ ယူ ၾကည့္လုိက္တာ။ အခ်စ္ ဆုိတာ ပူေလာင္ရင္ ေမတၱာ ဆုိတာ ေအးၿမတယ္လုိ ့ၾကားဖူးတယ္။ သံေယာဇဥ္ ဆုိတာလည္း ခုိင္ၿမဲမႈတဲ့။
သကၤန္းေပၚ ခ်စ္ခင္စြဲလန္းလုိ ့ေတာင္ မကြ်တ္ရင္ လူတစ္ေယာက္အေပၚ အရမ္းစြဲလန္းမိခဲ့ရင္ ေတာ္ေတာ္ခက္မယ္ထင္တယ္။
ထုိ ့ေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္ေတြၿဖတ္ ဘုန္းၾကီးပဲ ဝတ္တာ ေကာင္းပါသည္။ :)
ခင္မင္ၿခင္းႏွင့္
တလႏြန္
တစ္မရေတာ့ ေတာက္ ေပါ့
ဘာလို႔ စခ်စ္မိတာလဲ ? ဘယ္လို အခ်စ္ဆိုတာ ခံစားမိလာတာလဲဆိုရင္ ..သနားတာက စမယ္၊ သူ႕အရည္အခ်င္း ၊ စိတ္သေဘာထားေတြကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ရာကေန ၿဖစ္မယ္။ ေသခ်ာမသိဘူး။ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခကိုေၿပာတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေၿပာတာေပါ့.ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ေၿပာရခက္တယ္လို႔။
မွန္လိုက္တဲ. စကားအမေရ ... လံုး၀ေထာက္ခံတယ္...
အဲစကားေတြကေတာ. အမွန္ဘဲ ကိုယ္ေတြ.မဟုတ္ေပမဲ.
ေတြ.ဘူးတဲ. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အလိုပိုမ်ားတယ္ အမေရ...ေရးသားတဲ. တစ္ပုး္လံုးေကာင္းတယ္ဗ်ာ
အခ်စ္လား သူဖ်ားေနတယ္
တစ္ဦးႏွင္တစ္ဦး ခ်စ္ၾကရင္ ဟိုမသြာနဲ႔ / ဒီမသြာနဲ႔ / ဟိုအကၤ် ီမဝတ္နဲ႔ ဆိုၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွာေတာ့အမွန္ဘဲ..ဘယ္သူကအရင္စ လဲေတာ့မသိဘူး...
အပ်ဳိႀကီး / လူပ်ဳိႀကီး လုပ္ရတာဘဲေကာင္းတယ္ မမ...
လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လိုရတယ္... :P :P
{ ဒီအပ်ိဳၾကီးက ဘာမွနားမလည္ပါဘူး } အဲ့ဒီစာသား ႀကိဳက္၏ :P
တစ္ကယ္ေတာ့
အခ်စ္က ေရလိုပါပဲ
မီးနဲ႕တည္လိုက္ရင္ေတာ့
ပူေလာင္သြားေရာ...
ေအာ္..အခ်စ္..အခ်စ္၊?
အခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဘဲဖတ္ေနရပါလား ျပန္လာမွ အခ်စ္ဒႆနေတြ ေရးဦးမယ္
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အမေရ
အခ်စ္က..မခ်စ္တတ္ရင္..ပူေလာင္ပါတယ္..
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေပၚမွာ..နားလည္မူေလး..ေပးျပီး
ခ်စ္ႏူိင္မယ္ဆုိရင္..ေပ်ာ္ရႊင္စရာ.ဘဝကုိပုိင္ဆုိင္ရမွာပါ..
နားလည္မူဆုိတာ..အခ်စ္၇ဲ ့မွတ္ေက်ာက္ပါပဲ..ရွင္..
အင္း ..... ဒီအခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ခံစားမႈ ရႆမ်ိဳးစံုး ရေစခဲ့ပါတယ္။
မငံု .. သူကေတာ့ ခ်စ္ၿပီးသြား အဲ ေရးၿပီးသြားၿပီေပါ့ေလ။
အခ်စ္ အခ်စ္ အင္း အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာကို စဥ္းစားရင္ ေခါင္းနည္းနည္းေတာ့ စားတယ္။ ဟီးး
kiki: “ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ” ယေန ့ဥပုသ္နဲ့မို ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ ပါ ...ခိခိ
သီခ်င္းစာသားေလး တစ္ခုကို သတိရမိတယ္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို ့ေမးရင္ ငါးေလးေတြကိုဘယ္သူေရကူးသင္ေပးတာလဲ ငွက္ေလးေတြကို ပ်ံတတ္ေအာင္ ဘယ္သူသင္ေပးတာလဲလို ့ ေမးတာနဲ ့ အတူတူပဲတဲ့ က်ေတာ္လည္းအဲလိုပဲထင္တယ္ အခ်စ္က လူတစ္ေယာက္ကို အမ်ားၾကီးေျပာင္းလဲေစတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ် အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်စ္နဲ ့ေတြ ့ျပီလို ့ထင္လိုက္တာနဲ ့ သတိထားသင့္ျပီလို ့ထင္တယ္
ပို႔စ္ေလးက အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ျပည့္စံုတယ္။
အခ်စ္အခ်စ္၊ ခ်စ္တုိင္းခ်စ္၍၊ ခ်စ္ေလခ်စ္ေလ၊ ခ်စ္မေျပတည္း။ ဆားငန္ေရေနာက္၊ ငတ္တုိင္းေသာက္က၊ ေသာက္ေလေသာက္ေလ၊ ငတ္မေျပသို႔၊ ေပမအရာ တဏွာဖြဲ႕ရစ္၊ ထုိအခ်စ္လည္း အျပစ္မျမင္ မဆင္ျခင္ပဲ၊ ခ်စ္လွ်င္ေပ်ာ္ႏိုး၊ ခ်စ္စပ်ိဳးသည္၊ ခ်စ္႐ိုး ခ်စ္စဥ္ ခ်စ္လမ္းတည္း အဲဒါေလး မွန္တယ္ေနာ္...တီတီ...
၀ါးးးးးးးးးးး တီငံုက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္လုိက္တာ..အဲေလ...ေတာ္ေတာ္ေရးတတ္လုိက္တာ....
ဒီအပ်ိဳႀကီး ဘာမွလဲ မသိပဲန႔ဲ..ခစ္ခစ္.... အဲဒါေလး မုိက္တယ္... :P
သူတုိ႔ေျပာတာေတြ မခံနဲ႔ ငါ့တီတီ။ အျမန္ဆံုး ကၽြတ္ေအာင္လြတ္လုပ္ေပေတာ့...ဟိဟိ
တက္ဂ္ပို႔ေလးကို ေရးေပးလုိ႔ ေက်းဇူး ပါ တီတီေရ....အာ၀ါးးးးးးးးးးးးးအေျမွာက္တစ္သိန္းေနာ္...... တီတီလဲ အပ်ဳိႀကီး ဘ၀မွ အျမန္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေစ... :P
ညီမေလးေရ..အခ်စ္.?ကိုဖတ္သြားပါတယ္၊
Southern Africa အေရွ ့တိုင္းမက်အေနာက္တိုင္း
မက်အရပ္မွာေနပါတယ္၊လာလည္တာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တီငံု... အခ်စ္=?
ရွင္းျပတာေက်းဇူးေနာ္။
နားလည္ထားတာ အခ်စ္=အေ၀းဆံုးလို့။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ တီတီငံု...
သံေယာဇဥ္ၾကိဳး တိုးသထက္သာတိုးေနာ္
မငုံ။အမွန္ပါပဲ။
မယူခင္က အခ်စ္
ယူျပီးေတာ့ သံေယာဇဥ္
ဒါပဲေကာင္းပါတယ္ေလ။
မွန္ပါ၏။
အခ်စ္ဆိုတာပူေလာင္တဲ့မီးေတာက္ငယ္တစ္ခု..
ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ.စဥ္းစားၾကည့္ပါအခု..
ေမတၱာဟာေအးျမတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းငယ္တစ္ခု..
၅၂၈ထက္ပိုရင္ အပူမီးေတၢစု...
သံေယာဇဥ္္.ဆိုတာကေရာ.......
ဟဲ..ဟဲ..ေတာ္ျပီ..အႏိုင္ ရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လံုးလည္း
ဆံုးေတာ့မယ္...
ေပ်ာ္ပါေစ
အပ်ိဳၾကီးေျပာေသာ အခ်စ္အေၾကာင္းေပါ့ :P
အင္း .. စဥ္းစားသြားတယ္ မငံုေရ :D
အပ်ိဳၾကီး ဂယ္ လုပ္မွာလား :P
တရားနာျပီး ေတာထြက္ခ်င္စိတ္ လံုးဝ
ေပၚမလာပါ၊ :)
အခ်စ္ဆုိတာ ဘာၾကီးလဲ
သံုးတတ္သူက ေအးျမတယ္
မသံုးတတ္သူက ပူေလာင္တယ္
ဟူးးးးးး အားလံုးကို ရႈပ္ေနတာပဲ
ဟိ
ကိုယ္ကိုကိုယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ
အတၱၾကီးဖို႕... တဘို႕ထဲကို ၾကည့္ဖို႕... ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္...
မငုံေရ
မငုံရဲ႔စာေရာ
ညီေလးေအာင္ဦးေရးထားတဲ့ စာေရာ
ေသခ်ာဖတ္ျပီး မွတ္သားသြားပါတယ္
အပ်ဳိၾကီးတကယ္လုပ္မွာလား တဲ့ သူမ်ားေတြ ေမးသြားၾကျပီေနာ္
:)
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
အပ်ိဳႀကီးေနာ္
ကိုကိုးးး ကေစာင့္ေနတာလားး
အပ်ိဳႀကီးက မူေနတာလားးးး
အပ်ိဳႀကီးကို ႀကည့္ရတာခ်စ္တတ္ပါတယ္ဗ်ာ
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
i do agree with you, sis. you are on the right way to............ peace :)
me too.
Post a Comment