အိမ္

ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ စိတ္ညစ္ေနရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနမေကာင္းရင္ျဖစ္ျဖစ္ အေဖနဲ႔ အေမတို႔ အိပ္မက္မက္တယ္။ အိပ္မက္မေကာင္းဘူး။ တစ္ျမိဳ႔တစ္ရြာေရာက္ေနရင္ ခ်က္ခ်င္း လိုက္လာတယ္။ စိတ္ပူလို႔ေပါ့။ ေၾသာ္.မိဘဟာ မိဘပဲေနာ္။ ဘယ္လိုမွ လိမ္လို႔မရတာ။ သိေနတယ္။ မိဘေမတၱာနဲ႔ကို သားသမီးေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိေနတယ္။

ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔ေလးဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္က လိုင္းေပၚတက္လာေနက်။ အရင္ရက္ကတည္းေတြ ကၽြန္မ စိတ္မၾကည္တာေတြေကာ ၊တျခား စိတ္ရွဳ႔ပ္စရာအျပင္ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္မအေဖ အိပ္မက္မက္တယ္ေလ။ ေနေကာင္းရဲ႕လားလို႔ လိုင္းေပၚတက္တာနဲ႔ call ေတာင္ မေခၚရေသးဘူး။ ေမးေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မ အမွန္ဆို ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေပမဲ႔ ညာလိုက္တယ္။ ဒီအတြက္ ကၽြန္မ လိပ္ျပာမလံုေပမဲ႔ မိဘကို စိတ္မပူေစခ်င္တဲ႔ ရည္ရြယ္ရင္းေလးမို႔ပါ။ ဒါေပမဲ႔ သိေနတယ္။ အိပ္မက္ မေကာင္းေနဘူးတဲ႔။ မေပ်ာ္ေနဘူးလား။ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္မလားတဲ႔။ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။ ကၽြန္မလဲ အိမ္ကို လြမ္းေနတာပဲ။ အခုလို ေနမေကာင္းခ်ိန္ဆို ပိုဆိုးတယ္။ ေတြးမိလိုက္တိုင္း အိမ္အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ အရင္ေရးထားတဲ႔ အိမ္ဆိုတာေလးကို ျပန္တင္မိတယ္။ ရမလား???

အိမ္ဆိုတဲ႕စကားလံုးကို ေတြ႕တာနဲ႕တင္ အလိုလိုေႏြးေထြးလာတယ္.အိမ္နဲအေ၀းေရာက္ေလ ပိုၿပီး အိမ္ရဲ႕အရသာကို သိေလၿဖစ္လာတယ္။ အိမ္လြမ္းတိုင္း မ်က္ရည္က်ခဲ႕ရတဲ႔ ေန႔ညေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနရ တာမုန္းလာတယ္ ။ ရွမ္းေတာင္တန္းရဲ ႔တစ္ေနရာမွာရွိေနတဲ႔ အိမ္ေလးထံကို ၿပန္သြားခ်င္တယ္။ ဒီအိမ္ေလးမွာအေဖ ၊ အေမ၊အမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္ေလးရွိေနတယ္။ သူတို႕လဲ ကၽြန္မကိုသတိရေနၾကတယ္။

ဒီမိသားစုေလးကေနၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမွွဳ႕ေတြကို မ်ွေ၀ခံစားၾကတယ္။ မိသားစုေလာက္ ကိုယ္႕အေပၚ နားလည္ေပးႏိုင္တာမရွိဘူး ။ အိမ္ကထြက္ၿပီး အျပင္ေလာကမွာ အလုပ္လုပ္ကတည္းက ၾကံဳေတြ႕ရတဲ႔ ခါးသီးမွဳ႕ေတြကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ဒီအခ်ိန္တိုင္း မိသားစုက ကိုယ္႔အနားမွာ ရွိေနေပးတာ သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္။ အိမ္ကေပးတဲ႔ ေႏြးေထြးမွဳ႕က ဘယ္အရာနဲ႕မွ ႏွိဳင္းယွဥ္လို႕မရတာ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ အိမ္ကၿဖည္႕ေပးတဲ႔ လိုအပ္မွဳ႕က ကႏ ၱာရမွာရြာတဲ႔ မိုးလိုေပါ့ ပိုတန္ဖိုးရွိ၊ ပိုခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေလးကို မပ်က္စီးေစပဲ ပိုတန္ဖိုးထားၾကရေအာင္ေနာ္။။။။